ερνεστο

Α ! ναι ναι βλεπω καθαρα απο εκει μπηκε η σφαιρα στο στηθος του.

Απο αυτη τη μικρη τρυπα μπορω να δω οτι η καρδια του σταματησε να χτυπαει.
Εχεις το δαχτυλο στην πληγη του και δεν νοιωθει πονο.

Ειναι αληθεια λοιπον , ειναι νεκρος , δεν αλλαξε στρατοπεδο και αναπαυεται με τη παρεα σας . ναι, ναι το βλεπω τωρα καθαρα το βλεμα του εχει χαθει απο τα ανοιχτα του ματια,μια σφαιρα μεσα του , μια τρυπα στο στηθος του. Αυτο ηταν το τερμα ενος μυθου , ειμαστε πλεον ησυχοι , τα καταφερατε .

Τωρα ο κοσμος τι θα εχει να θυμηθει απο αυτον?

σημαια

Αφου λοιπον τοφερε η κουβεντα για σημαιες να μια η οποια παρολο

που δεν επικρατησε στο πεδιο της μαχης εμεινε σαν συμβολο.

Θα μου πεις τι συμβολιζει ε?

Λοιπον ποτε δεν καταλαβα το σκεπτικο σου ρετ . οταν οι αλλοι τραγουδουσαν το ντιξι λαντ και το ρεμπελ γεηλ

και αισιοδοξουσαν για την εκβαση του πολεμου

εσυ ελεγες οτι ο πολεμος ειναι χαμενος και διατυπωνες

κατι αναλυσεις για λιμανια

για βιομηχανιες του βορρα και αλλα σχετικα .

οταν τελικα ο πολεμος ειχε χαθει και ολοι υποχωρουσαν

εσυ πηρες ενα πιστολι .

εισαι πραγματικα αλλοκοτος .

ποτε δεν μπορεσα να καταλαβω πως ενας τετοιος ανθρωπος με τετραγωνο κεφαλι

κανει τετοιες παιδαριωδης ενεργειες, ενταξει αν δεν εισαι βλακας

ποια λεξη μπορει να σε χαρακτηρισει?

Αμα ολα εχουν χαθει γιατι αξιζει να παλευεις ακομα?

καρτερια

Στι 26 οκτωβριου βαμμενη μαυρη η καρτερια αναχωρησε απο το τελευταιο της λιμανι στην αργεντινη

για τον αντικειμενικο σκοπο του ταξιδιου .την κατακτηση του τελευταιου ακρου της γης .

το πληρωμα της αν τα καταφερνε θα εμενε στην ιστορια φτιαχνοντας

το τελευταιο συγχρονο μυθο.

Ομως η καρτερια πλησιαζωςντας στον προορισμο της εγκλωβιστικε στους παγους , το πληρωμα της προσπαθησε να ανοιξει δρομο αναμεσα στους παγους αλλα αυτοι τελικα μετα απο καποιες μερες καφεραν να συνθλιψουν το σκαρι με το συμβολικο ονομα.

Η κατακτηση του μυθου εγκαταλειφτηκε και πλεον ο αντικειμενικος σκοπος του πληρωματος ηταν η ζωη. Πηραν οτι χρησιμο μπορουσε να μεταφερθει ,και σκυλια και ανθρωποι εσυραν τις βαρκες και προμηθειες πανω στους παγους μεχρι τον ωκεανο.

Σε αυτα τα πλατη οι νυχτα διαρκει μηνες και το τοπιο ειναι ολολευκο, ο χρονος ειναι βασανιστικος. Σωτηρια δεν ερχονταν απο πουθενα και 3 βαρκες μετα απο μηνες παραμονης ξανοιχτηκαν στη θαλασσα με προορισμο ενα νησι οπου απο κει υπηρχε περιπτωση να περασει κανενα φαλενοθηρικο .

Τελικα και σε εκεινο το νησι εμειναν μηνες χωρις να τους βρει κανενας , ετσι τελικα παρθηκε η αποφαση η μια βαρκα με επικεφαλης τον αρχηγο της αποστολης να φυγει προς ενα νησι που ηταν λιμανι ανεφοδιασμου φαλενοθηρικων.

Τελικα η βαρκα καταφερε το απιστευτο , εφτασε στον προορισμο της και ενα πλοιο πηγε στο νησι και εσωσε και τους υπολοιπους που περιμεναν καρτερικα τη λυτρωση απο το μαρτυριο τους. Μετα απο 22 μηνες ολοι οι επιβαινοντες της καρτεριας ηταν ασφαλης στο καταστρωμα ενος πλοιου.

Ενας ασημαντος φωτογραφος μελος της αποστολης κατεγραψε με το φακο του

τις φασεις αυτης της περιπετειας

Ενω ο αρχηγος της αποστολης πατωντας πλεον στη στερια ειπε

Δεν μου ταιριαζει εμε η κατεβασμενη σημαια,
Δεν μου ταιριαζει η υστατη προσπαθεια

Καλα τωρα αμα εχεις τετοια τυχη και πατας στερεα με τοσο κοσμο διπλα σου ,

μετα απο τοσο καιρο ,
μπορεις να λες οτι θες και να το γραφει η ιστορια.
Το νοημα ομως ειναι αλλου

Ετσι δεν ειναι?

ο πρασινος νανος

Ο πρασινος νανος ενας τυπος που καταδικαστηκε να ζησει στο περιθωριο της κοινωνιας . ηταν νανος και στο αιμα του κυλουσε καθαρο πρασινο αψεντι , οι φιλες του , οι γνωστες του , ολες οι γυναικες που γνωριζε και συναναστρεφονταν ηταν πουτανες . ολος ο κοσμος του μεσα στη πουτανια . όμως αυτές ηταν οι μονες που δεν τον κοροιδευαν , ετρωγαν μαζι του , του επλεναν τα ρουχα , τον κουβεντιαζαν , του διεθεταν τον χρονο τους και το πιο εξωφρενικο που θα μπορουσες να πεις εκαναν ερωτα μαζι του τσαμπα . ε αυτό είναι πραγματικα απιστευτο για μια πουτανα , είναι τρελο είναι εξωφρενικο κανεις δεν πιστευει κατι τετοιο.

Ετσι λοιπον ο πρασινος νανος ζωγραφισε αυτό τον κοσμο με τη μαυρη νυχτα και τα κοκκινα χειλη όπως ηταν ,όπως τον εβλεπε από κει κατω που βρισκονταν. Κανενας δεν το θεωρησε τεχνη τοτε , κανενας δεν του εδωσε το υψος που του αξιζε , κανενας δεν του χαρισε ουτε την λυπη του για το ταλεντο του.

Οι κυριες της εποχης κοιτουσαν ολο περιεργεια τους πινακες του για

ένα κοσμο που δεν μπορουσαν να δουν, βεβαια αν τις εβλεπε κανεις θα εβαζαν τα χερια τους μπροστα στα ματια τους και θα εστρεφαν

το κεφαλι τους αλλου. Δεν θα καταδεχονταν ουτε να φτυσουν πανω

στους πινακες του.

Τωρα ολες οι καλες κυριες , με ακριβα γουστα , για να ανεβασουν το ιματζ τους και την λιμπιντο στην κρεβατοκαμαρα τους θα ηθελαν να κρεμασουν ένα πινακα του

αληθεια

Ερχονται στιγμες που θα ηθελες να πιστεψεις ότι κατι είναι αληθινο,
Ερχονται στιγμες που αμφιβαλεις αν αυτό που ακους ,
αυτό που βλεπεις είναι αληθινο,



τοτε νοιωθεις την αναγκη να σιγουρευτεις και ο μονος τροπος είναι να βαλεις τα δαχτυλα σου πανω στην πληγη,



είναι φορες που ο μοναδικος τροπος να σου δειξουν τι είναι πραγματικο ,
τι είναι αληθινο ,



είναι η ματωμενη ακρη ενός δαχτυλου

ερωτησεις

ο σοφος δε ρωτα ποτε ,

ο ανοητος ρωτα ματαια

η αληθεια βρισκεται μεσα σου

δεν κρυβεται στα λογια μου

κατασκευες

Η φωτογραφια είναι προιον κολαζ , οι ανθρωποι αυτοι ετρωγαν πανω σε ένα μαντροτοιχο όταν τους εβγαλαν φωτογραφια . εχεις φωτια ? ναι παρε .παραδιπλα σκεφτομαι να αλλαξω δουλεια , δεν με φτανουν για να ζησω λεει ο τεταρτος από τα αριστερα ενώ ο τριτος , ο μεγαλυτερος της παρεας γυριζει καλυτερα προς το μερος του για να τον κοιταει όταν θα τον συμβουλευει. Στην τριαδα παραδιπλα ο μεσαιος εχει εστιασει στο πακετο για να θυμηθει καλυτερα και να πει στα παληκαρια διπλα πως γνωρισε μια κοπελα χθες το απογευμα και οι αλλοι αποροφημενη κοιτουν και αυτοι το πακετο προσπαθωντας να δουν μεσα σε αυτό τα ματια της. Ενώ στην τριαδα δεξιοτερα ο μεσαιος ετοιμαζεται να τους μοιρασει το κομματι που του περισεψε. Ο τυπος τερμα δεξια σηκωσε το μπουκαλι και το κεφαλι του για να ξεδιψασει βλεπει τον φωτογραφο να τους φωτογραφιζει και μαρμαρωνει κοιτωντας τον φωτογραφο που προσπαθει να καδραρει και δεν θελει να του κουνησει την φωτογραφια. Βλεπεις την ενταση στο βλεμμα του αρχιζει να φοβαται . εχει παγωσει από την αγωνια .

Ε λοιπον η φατσα του είναι που προδιδει ότι η φωτογραφια είναι αληθινη φοβαται μηπως ο φωτογραφος πεσει στο κενο

Είναι δυσκολο να ισορροπησεις την καθημερινοτητα σου , να ισορροπησεις πανω σε ένα κοσμο ψηλοτερο που πας να φτιαξεις , είναι δυσκολο να ισορροπησεις πανω σε αυτή την ομορφια και στην ελευθερη πτωση και καταστροφη. Είναι δυσκολο η καταστροφη και ομορφη θεα να μην επηρεαζουν το μεσημεριανο σου σε ένα καλυτερο κοσμο που ειχες σχεδιασει.

ομως οι τυποι στη φωτογραφια το καταφεραν ενω για ολους εμας φαινεται εξωπραγματικο

ευα

Αυτή είναι η ευα , όχι η πρωτη γυναικα της δημιουργιας αλλα η πιο ατυχη ευα , η τελευταια γκομενα του ακατονομαστου είναι ο καλυτερος τιτλος που της εδωσαν . όμως αυτή σε μια μερα εγινε βασιλισσα , εγινε βασιλισσα για μια μερα χωρις στεμμα , χωρις νυφικα και μουσικες . ηταν καθαρα επιλογη της ,δεν την υποχρεωσε κανενας να μεινει , δεν την παρακαλεσε κανενας, δεν της το ζητησε κανενας , μπορουσε να ξεφυγει, γιαυτην ειχε προγειωθει εκει μεσα σε φωτια και σιδερο μια άλλη γυναικα πιλοτος. Αυτή όμως δεν εφυγε εστειλε μονο γραμμα στην αδελφη της . αυτή ηταν η ατυχη ευα , η ιστορια αδικησε τα συναισθηματα της , δεν δεχτηκε πως μπορει ανθρωπος να νοιωσει συναισθημα για ένα τερας χωρις να είναι και αυτό. Ετσι γιαυτη την ευα δεν γραφτηκε ποτε οπερα σαν της ιουλιετας, δεν γραφτηκε ποτε για εκεινο το υπογειο ένα μαγιερλιγκ , ουτε ένα παραμυθι σαν αυτό της πενταμορφης, δεν γραφτηκε ουτε τραγουδι σαν αυτό της λαιδης , ουτε ποτε στη μνημη της αφησε κανενας λουλουδι .οι σταχτες της από την μαυρισμενη τρυπα θαφτηκαν στα συντριμια της πολης . Η ιστορια ηταν σκληρη γιαυτη τη ευα , γιατι δεν δεχτηκε ποτε ότι η ενεργεια της μπορει να προερχονταν από ένα ευγενικο συναισθημα , η ιστορια εχει αποκλεισει οποιαδηποτε τετοια περιπτωση .

κανενας δεν θα θυμαται την ευα σαν γυναικα.

Μηπως θα επρεπε τα συναισθηματα μας να τα ελεγχουμε και να τα κατευθυνουμε με βαση τη λογικη? Τοτε ποια είναι η ουσια ενός συναισθηματος? Γιατι μπορουμε να δεχθουμε τη συγχωρεση που συνοδευει την αγαπη της μανας προς το οποιοδηποτε εγκλημα του γιου της ενώ αποκλειουμε οποιοδηποτε άλλο αυθορμητο συναισθημα ενός ανθρωπου προς ένα άλλο ον ? γιατι ένα τετοιο παραλογο συναισθημα πρεπει να θαβαται μεσα μας?

Ξερεις ευα μου, καμια φορα σκεφτομαι ότι αν ησουν εδώ ,

σε ολους αυτους που σε κατηγορησαν πισω από την πλατη σου ,

θα γυρνουσες και θα τους εδινες ένα

χαμογελο

τα χρωματα της ιριδας

Οσες φορες και αν ανελυσα το φασμα των συναισθηματων μου,
μεσα από το πρισμα της λογικης μου ,

παντα κατεληγα στο ιδιο αποτελεσμα ,

υπαρχουν μονο δυο χρωματα ,

το κοκκινο και το μαυρο

κοχ ι νουρ

Αυτό είναι το μεγαλυτερο διαμαντι του κοσμου,

θα μου πεις μεγαλυτερο ειναι του ριτζ , ναι αλλα αυτο ειναι αληθινο

η ιστορια του ξεκιναει στην ινδια ,

από τοτε βρεθηκε στην κατοχη πολλων μαχαραγιαδων ,
και εξαιτιας του εγιναν παρα πολλοι πολεμοι για την κατοχη του,

είναι συμβολο εξουσιας και δυναμης ,
αν και σε ολες τις περιπτωσεις εκτος της τελευταιας εφερε τελικα γροσουζια και οδυνες,

παρολα αυτά ολοι το ηθελαν στην κατοχη τους .
σημερα βρισκεται στο στεμα της βασιλισσας ,
στην καλυτερη θεση και είναι το πιο πολυτιμο στολιδι του ,

εγω όμως ακουσα ένα τραγουδι και αυτό με εφερε σε ένα μυθο,
μεσα στο μυθο βρηκα ένα μυστικο,

αυτό δειχνει το μεγαλυτερο διαμαντι που υπαρχει ,

πιο μεγαλο και από το κοχ ι νουρ,

είναι τοσο κοφτερο που μπορει να σε κοψει στα δυο χωρις να ματωσεις,
είναι τοσο βαρυ που σιγουρα δεν μπορω να το σηκωσω μονος ,
είναι τοσο πολυτιμο που η ψυχη μου δεν μπορει να ησυχασει,

το σκεφτομαι ολη μερα και το ονειρευομαι τη νυχτα,

το θελω αυτό το διαμαντι και θα το παρω με κάθε κοστος.

Ξερω ότι αυτό ακουγεται ασχημο και θα με κακοχαρακτηρισεις ,

Δεν με νοιαζει,

Πες ότι θες,

Εγω ειμαι τυχοδιωκτης , και αυτό το διαμαντι θα γινει δικο μου

προορισμοι

Να σε παρει ο διαολος κορτο σταματα να ονειρευεσαι ,
δεν γινεται να ταξιδεψεις περα από τους χαρτες .

δεν ακους τι σου λεω?

κανεις δε προκειται να σε ακολουθησει

ΞΥΠΝΑ

αναλυσεις

Οσες φορες και αν ανελυσα το φασμα των συναισθηματων μου,
μεσα από το πρισμα της λογικης μου ,

παντα κατεληγα στο ιδιο αποτελεσμα ,

υπαρχουν μονο δυο χρωματα ,
το κοκκινο και το μαυρο

αλυτα προβληματα

Το τελευταιο καιρο αντιμετωπιζω ένα προβλημα που μαλλον δεν εχει λυση ,
Μαλλον καλυτερα , η λυση αν δοθει δεν θα βγει από το δικο μου κεφαλι

Το προβλημα είναι

Δεν μπορω να τετραγωνισω με λογικο τροπο ,
Την σφαιρα των συναισθηματων μου

για την ψευτικη πολη σου

Απο μικρος μου ελεγαν οτι δεν θα στεριωσω πουθενα γιατι λεει ηξεραν το χαρακτηρα μου, δεν ηξεραν ομως πως αυτη ηταν η μοιρα μου.

οταν ακουσα γιαυτη την πολη πηγα και εγω, αλλη μια πολη αλλη μια αρχη. Ειναι αληθεια ηταν μαγευτικη ,ειπα εδω θελω να μεινω για παντα, οταν οι αλλοι εφευγαν εγω κρυφτηκα σε μια αποθηκη, καθε μερα ερχοταν κι αλλοι εβγαινα μαζί με αυτους που την θαυμαζαν σαν χαζοι και την νυχτα που εφευγαν περιφερομουν και κρυβομουν μην πεσω πανω σου και με διωξεις.

Εκει μου δοθηκε η ευκαιρια να ζησω με πολλους τροπους , ξεκινησα σαν γανωτης , μετα σιδερας μετα πραματευτης, εμπορας , καπελας , ταβερνιαρης ,υπηρετης, ξενοδοχος ,τελωνης ,γραφεας, στρατιωτης ,ντελαλης, αξιωματουχος… εκεινη την νυχτα που ξυπνησα απο το τριξιμο των ξυλων που καιγονταν εσυ ελειπες και εγω ειχα γινει βασιλιας, βγηκα στο μπαλκονι του παλατιου και ειδα την πολη να καιγεται απο ακρη σε ακρη, και το παλατι καιγονταν . πεταχτηκα εξω πηγα στις πηγες και στα σιντριβανια ,και αυτα ειχαν στερεψει και αντι για νερο εβγαζαν φωτια αρχισα να τρεχω σε ενα λαβυρινθο απο φλογες , η ζεστη μου στεγνωνε το προσωπο δεν μπορουσα να ξεφυγω ,κουραστηκα ,απελπιστηκα και τελικα βρεθηκα στην κολαση μου μεσα στις φλογες . αισθανομουν αφορητη ζεστη, πνιγομουν απο τους καπνους αλλα δε καιγομουν , ημουν ατυχος , ημουν αληθινος, δεν ημουν φτιαγμενος απο τις λεξεις σου . οταν βγηκα απο την πολη ,καθισα στο λοφο και την εβλεπα να καιγεται ,εκλαψα .

μερες και νυχτες εκλαιγα.

Τωρα γυριζω απο πολη σε πολη και ρωταω γιαυτον τον μαγο των λεξεων ,τον αρχιτεκτονα της λογικης και ολα αυτες τις αρετες που χαρακτηριζουν τους ανθρωπους της τεχνης σας. Με ρωτουν εσυ ποιος εισαι με τα κουρελια στη ψυχη, και το αδειο βλεμμα στη ματια? Ειμαι αυτος που ηταν βασιλιας τους λεω και γελανε . εσυ τους εκανες να γελανε μαζι μου αλλα δεν μπορω να τους δειξω τις εικονες που εχω στο μυαλο μου ,ουτε αυτα που σκαλισε η τεχνη σου στην ψυχη μου, και τωρα

ντρεπεσαι ,

λυπασαι ,

λυπασαι και βαζεις αυτη την ιστορια σε στομα αλλου να την πει,

φοβασαι ,

φοβασαι γιατι αυτο που κρατω δεν ειναι απο λεξεις αλλα απο αληθινο σιδερο που τοβαψα σε μαυρο καρβουνο και κοκκινη φωτια ,

φοβασαι γιατι μαυτο θα σου παρω την καρδια για να δω αν χτυπησε ποτε της.

κρυψου

Κρυψου γιατι η πολη που εφτιαξες ηταν δικια σου αλλα ο κοσμος που εκαψες μου ανηκε.

Νασαι για παντα καταραμενος.

εξερευνησεις

Πριν καμποσα χρονια ένας διαστημικος πιονιερος αφεθηκε ελευθερος να ταξιδεψει στο διαστημα αναζητωντας αλλους πολιτισμους. μεσα του ειχε μια πλακα από υλικο που δεν σκουριαζει με χαραγμενη την παραπανω εικονα . πανω της φαινεται καθαρα το ηλιακο μας συστημα , ο πλανητης από οπου εκτοξευθηκε, τα οντα που στελνουν το μηνυμα με σηκωμενο το χερι του κυριαρχου φυλου στον πλανητη σε ενδειξη χαιρετισμου , και σε δυαδικη μορφη αποστασεις με βαση …καλα νταξει λεπτομερειες για πανεπιστημονες τα υπολοιπα αν και ακουσα ότι μεσα εβαλαν και ένα δισκο με το σαντισφαξιον που ηταν χιτ της εποχης . το σιγουρο είναι αν ο πιονιερος φτασει σε πλανητη με πολιτισμο σιγουρα θα καταλαβουν από πού ηρθε και θα μας βρουν μετα να ανταλαξουμε γνωσεις ,ιδεες, κουλτουρες , δηλαδη και ο δικος μας πολιτισμος θα εκτοξευθει, θα είναι το τελος της μεγαλυτερης εξερευνησης μετα την ανακαλυψη της αμερικης.

εγω θα σου πω για την δικη μου εξερευνηση ,για τη δικη μου αποστολη , τα αποτελεσματα της θα ηταν αδιαφορα για την πανεπιστημιακη κοινοτητα, θα σου φανει απιστευτη αλλα είναι αληθινη. Εβαλα μια ζωη σε ένα μπουκαλι και την πεταξα από ένα παραθυρο για να βρω το βαθος μιας ψυχης . δεν θα σου πω πιο τραγουδι εβαλα μεσα στο μπουκαλι ουτε τι ανακαλυψα. Το ξερω είναι εγωιστικο αλλα αυτά θα τα κρατησω για μενα .

το ξερω ότι δε θα τα πιστευες όλα αυτά ομως αν δεν σου εδειχνα εκει που πηγα με αυτή τη φωτογραφια

λεπτη κοκκινη γραμμη

Επρεπε να παρθει μια αποφαση , δεν υπηρχε χρονος για να καθυστερησουν δεν υπηρχε στρατηγικο βαθος για να υποχωρησουν η μαχη επρεπε να δοθει γιατι σε λιγο θα ηταν ακομη χειροτερα αφου από βορειοανατολικα ερχονταν και ο παμπονηρος γερος με το τον μαυρο στρατο του . οι επιτελεις του δειχνουν τον παραταγμενο αντιπαλο με τις κοκκινες στολες , στο παρελθον ειχε αντιμετωπισει και πιο πολλους ποτε δεν εβαζε την αριθμητικη στο μυαλο του όταν επαιρνε μια αποφαση ,όταν εβγαζε ένα σχεδιο.

Παντα ειχε το τροπο να βλεπει σε ποιο σημειο κρυβεται η νικη. Δεν ξερουμε τι ειδε , δεν ξερουμε τι σκεφτηκε , ξερουμε όμως αυτό που ειπε .

Αυτοι είναι ? αυτή η λεπτη κοκκινη γραμμη ?

Θα ηταν ευκολο για τους ενθουσιωδεις εμπειρους ιππεις του την καταλληλη στιγμη να πεσουν με ορμη και να σπασουν , να διαλυσουν, να συντριψουν αυτή την λεπτη κοκκινη γραμμη με τα στρατιωτακια με τις κοκκινες στολες που μερικοι φορουσαν και τις παραδοσιακες φουστες και επαιζαν τις γκαιντες τους. Ποιος δεν ετρεμε στις επελασεις των θωρακοφορων με τις αστραφτερες στολες τους και τις υψωμενες κοφτερες σπαθες τους που φωναζαν καλπαζοντας ζητω ο αυτοκρατορας, ποιος ξεφυγε ποτε από την καταδιωξη των λογχοφορων της φρουρας ?

Η τελικη επιθεση όμως κατεληξε στην αποτυχια διασπασης της ολοπλευρης αμυνας των τετραγωνων με τις φουστες και στην ματωμενη συντριβη του ενθουσιασμου των ιππεων μπροστα στις ομοβροντιες της λεπτης κοκκινης γραμμης.

Στρατηγε μου αυτή ηταν η τελευταια σου μαχη ,
αυτή ηταν η προσωπικη σου συντριβη και παρεσυρες και αλλους μαζι σου.
Στρατηγε μου το ονομα αυτης της τοποθεσιας πλεον θα είναι συνωνυμο της αποτυχιας και της καταστροφης

Στρατηγε μου νικηθηκαμε

Πολλες φορες μια αποφαση κρεμεται από μια λεπτη μαυρη κλωστη ,
πολλες φορες η μαχη κρινεται πανω σε μια λεπτη κοκκινη γραμμη

η σχεδια της μεδουσας

όταν ο καπετανιος παρασυρεται στο βυθο μαζι με το πειρατικο του,
από την στρογγυλη δινη των συναισθηματων του,

τοτε το μοναδικο που μπορει να σωσει τους υπολοιπους ,
είναι να κρατηθουν γερα πανω στη τετραγωνη σχεδια της λογικης.

ο τροχος της ζωης

Ένα ποτο ειχα πιει αλλα μεπιασε , θα κανω μια βολτα λεω και βγηκα . εχασα το δρομο , εχασα το χρονο και περιπλανηθηκα, εκει που γυριζα ακουσα ένα τραγουδι σε ένα σταυροδρομι , ακολουθησα το αυτι μου και βρηκα ένα μεγαλο φωτισμενο μαγαζι , η πινακιδα εγραφε εδώ μπορεις να αλλαξεις τη ζωη σου.

Μαρεσε, μπηκα μεσα , ηταν ωραια , πολλα τραπεζια , γυναικες με ποτηρια σαμπανιας στο χερι και κοσμηματα σταυτια, αντρες με πορτοφολια στη θεση της καρδιας και ρολογια στο καρπο. επαιζαν ένα παιγνιδι με μια μπιλια που γυριζει στο τροχο της ζωης και καθεται σε νουμερα μαυρα η κοκκινα. ευκολο μου φανηκε για τις ικανοτητες μου , ειχε και τα χρωματα μου και μαρεσε. Θα παιξω και εγω, αισθανομουν δυνατος , αισθανομουν τυχερος εκεινη τη βραδια.

Ψαχνω για τραπεζι ,βρισκω ένα που η μοναδικη κενη θεση που υπαρχει γραφει το ονομα μου , καθομαι. Ερχεται η σειρα μου να πονταρω .εσεις κυριε ?με ρωταει ο κρουπιερης σκεφτομαι για λιγο και θυμαμαι το φυλαχτο στην κουνια μου , ένα πεταλο με τα εφτα αστερια της αρκτου πανω του πουχει μεσα το δεκατρια .κοιταζω την μπιλια μεσα της ακουω μια καρδια ,πανω της γυαλιζει το δεκατρια . βαζω το δαχτυλο μου στο δεκατρια μαυρο ελπιζοντας να αλλαξει χρωμα η τυχη μου. Ναι μου λεει αυτος αλλα τι πονταρεντε? Μια ζωη του λεω . μονο μαρκες δεχομαστε , για αλλαγες πηγαινετε στο γκισε .

Παω στο γκισε και ο τυπος μου λεει τετοιες αλαγες μονο εξω γινονται . βρες τον αρχοντα

Εξω ηταν ενας ωραιος τυπος κοντος με μουσακι και μαυρη ψυχη ,φρεσκοξυρισμενος στα μαγουλα και στο λαιμο, πουρακι στο στομα ασπρο πουκαμισο ανοιχτο ψηλα με τις αλυσιδες να φαινονται , ρολοι με μπρασελε στο χερι, ταυτοτητα στο άλλο, δαχτυλιδια σε όλα τα δαχτυλα, γυαλισμενα παπουτσια ,αρωματα , κοκκινο αυτοκινητο, από μια ωραια γκομενα σε καθε αγκαλια.

Την αναταλλασω του λεω , χωρις να με κοιταξει ,δεν πιανει και πολλα μου λεει . ότι πιανει αρχοντα ,δεν παζαρευω. παρε . τρεχω στο γκισε , κανω μαρκες και τρεχω στη θεση μου.

Η θεση με το ονομα μου αδεια είναι εκει, η μπιλια εξακολουθει να γυρναει , η τυχη με το χρωμα μου με περιμενει. Παω να καθησω και να πονταρω , ο κρουπιερης φωναζει τερμα τα στοιχηματα. και η μπιλια σταματαει

Η μπιλια σταματαει στο δεκατρια μαυρο

Πραγματι η πινακιδα ειχε δικιο , εδώ μεσα αλλαζει η ζωη σου, το νουμερο που ηθελα ειχε βγει αλλα εγω δεν ειχα κερδισει

Ο μονος που με κοιταξε στα ματια και χαμογελασε εκεινη τη βραδια ηταν ο κρουπιερης. Λυπαμαι φιλε αλλα δεν ησουν εδώ

Εγω σκυβω το κεφαλι και κοιταζω τις μαρκες στα χερια μου οταν ακουω τον κρουπιερη να φωναζει

Πονταρετε κυριες και κυριοι,

Νέο παιγνιδι

αδης

Περσεφόνη
Η σύζυγος του Άδη, και αρχαϊκή βασίλισσα του κάτω κόσμου, προτού καθιερωθούν οι Ελληνικοί Ολύμπιοι, ήταν η Περσεφονη, παρουσιαζόμενη από τους Έλληνες ως κόρη του Δία και της Δημητρας. Η Περσεφόνη δεν υπέκυψε με τη θέλησή της στον Άδη, αλλά απήχθη από αυτόν ενώ μάζευε λουλούδια με την παρέα της. Ο Άδης αγάπησε την Περσεφόνη τόσο πολύ που δεν την απελευθέρωσε από τον κάτω κόσμο. Η μητέρα της Περσεφόνης πενθούσε για την απώλεια της κόρης της και έριξε κατάρα στη γή προκαλώντας μεγάλη πείνα. Ο Άδης ξεγέλασε την Περσεφόνη να φάει έξι σπόρους ροδιού, πράγμα που σήμαινε πως δεν θα μπορούσε να φύγει από τον κάτω κόσμο ακόμα και με τη βοήθεια του Δια. Η Περσεφόνη ήξερε για την κατάθλιψη της μητέρας της και ζήτησε στον Άδη να την επιστρέψει στην γη των ζωντανών, με τον όρο να μείνει έξι μήνες κάθε χρόνο μαζί του, έναν για κάθε σπόρο που έφαγε. Κάθε χρόνο ο Άδης ταξιδεύει στη γη των ζωντανών με την Περσεφόνη στο άρμα του. Στους μήνες που η Περσεφόνη πηγαίνει στον κάτω κόσμο υπάρχει πάντα πείνα (χειμώνας).

χαμογελο

Η δικια μου εντυπωση είναι ότι η κυρια πριν παει στο ραντεβου της με τον καλιτεχνη , εκανε ένα σουπερ μπαφο κατεβασε και ένα καφασι μπυρες για παρει τα αοκμεντιν.
Τα βλεφαρα της επεφταν βαρια ενώ ο καλιτεχνης την τρομπαριζε για να σκασει χαμογελο.

Κοπελα μου σε ένα χαμογελο πρεπει να φαινονται δοντια , δοντια ετοιμα να σε αρπαξουν και να σε κατασπαραξουν και ματια που να πετουν φωτιες.

Με τετοιο χαμογελο δεν σου ανοιγουν την πορτα από λυπη ουτε οι φυλακες του παραδεισου

ποταμια

Συντροφοι δεν υπαρχει γη για μας πισω από το βολγα , και ετσι οριοθετησε την τελευταια γραμμη αμυνας για να δοθει η μαχη που εκρινε την εκβαση του πολεμου στην πολη με το ονομα του.

υποχωρουμε διχως να μας εχει νικησει ο εχθρος ας μην νικηθουμε από τον ιδιο μας τον εαυτο τους ειπε απευθυνομενος στους αγαπημενους του γκρινιαριδες για να κρατηθουν μεχρι τα ρεταλια της παλιας μεγαλης στρατιας περασουν ένα ασημαντο ποταμι τον μπερεζινα οπου τωρα οριοθετουσε την επιστροφη στο σπιτι από την επαφη ενός κοζακικου σπαθιου

Βασιλια μας εχουμε κουραστει δεν γινεται να παμε ανατολικοτερα αρκεσου στην απεραντη αυτοκρατορια σου , τωρα ένα άλλο ποταμι (δεν θυμαμαι το ονομα του) οριοθετουσε τα συνορα μιας αυτοκρατοριας , τα ορια αντοχης των στρατιωτων, και το τελος στις φιλοδοξιες ενός βασιλια

Όταν οι λεγεωνες περασαν τον ρουβικωνα η συγκρουση με το κατεστημενο των πραιτωριανων ηταν αναποφευκτη δεν θα υπηρχε επιστροφη χωρις μαχη η ζαρια ειχε ριφθει εμενε να δουμε το αποτελεσμα

Μια φιλοδοξη σταυροφορια θα τερματιζονταν κατα την διαβαση ενος αλλου ποταμου (ουτε αυτο το θυμαμαι) οταν ο ικανος ηγετης της θα πνιγονταν στα νερα του.Ο γαγγης ηταν το ποταμι που ξεπλενε τις αμαρτιες αν λουζωσουν μεσα του ενώ στον ιορδανη παιρνωντας ένα καινουριο ονομα ξεκινουσες μια νεα ζωη , ενώ στον αχερωντα επρεπε να δωσεις το τιμημα στον βαρκαρη για να φτασει η ψυχη σου μεχρι την εισοδο που φυλουσε το τρικεφαλο τερας. Και τελος ο νειλος ηταν το ποταμι της ζωης , μια αρτηρια μεσα στην ερημο

Υπαρχουν όμως και ποταμια χωρις ονομα που μεσα σε αυτά μπορεις να δεις κοματια από την ιστορια, που η πικρα τους δεν γινεται να σε ξεδυψασει , είναι ποταμια που δεν τα γραφονται πουθενα αλλα και συ δεν θαθελες να τα δεις να χαραζουν πανω στο προσωπο της την δικη σου.

ιστορια

ο πατερας της

ο βιαστης της

Χ

Αυτές ηταν μερικες από τις πιο γνωστες βασιλισσες που η ιστορια δεν μπορουσε να τις αγνοησει , και αφου δεν μπορουσε να τους αρνηθει το τιτλο τους τον εδωσε για καποιο ας πουμε χαρισμα , τελος παντων. Υπαρχουν και άλλες βεβαια που δεν εχει τυχει να τις γνωρισω ή να μην είναι τοσο γνωστες . ε λοιπον για ολες αυτές ή σε καποια από αυτές είναι αφιερωμενο αυτό το τελευταιο ποστ.μια βασιλισσα κοιτωντας τον καθρεφτη της πρεπει να βλεπει την δυναμη της χωρις να αμφιβαλλει ουτε μια στιγμη

ιωαννα

η βασιλισσα της πιστης ?

κλεοπατρα

η βασιλισσα της αιγυπτου ?

ματα χαρι ( εξωτικο πουλι)

η βασιλισσα του χορου ?

εβιτα

η βασιλισσα της αργεντινης ?

μαρια

η βασιλισσα της οπερας ?

νεφερτιτι

η βασιλισσα της ομορφιας ?

βασιλισσες

μπορει ο αγωνας να τελειωνει με την πτωση του βασιλια στη σκακιερα αλλα το πιο δυνατο και ευκινητο κομματι ειναι η βασιλισσα.σημερα μαλλον ειχα μια ιδεα , λεω να γραψω για βασιλισσες , για βασιλισσες πανω απο το χρονο, αλλα κυριως βασιλισσες με καρδια ...

αλλα μαλλον δεν θα γραψω τιποτα, η κριση μου ειναι σιγουρα υποκειμενικη και σιγουρα υπαρχουν και αλλες πολλες, αλλα νομιζω οτι αξιζει να αναφερω μερικες.
ειμαι περιεργος πως θα βγει

εν αρχη...

ην ο λογος και εγεννετω …

ειμαι λιγο υπερβολικος θα πεις αλλα δεν ειναι μονο αυτο, ειμαι ατονος , καμια φορα γινομαι μονοτονος , αυτο δεν αλλαζει και ουτε θα προσπαθησω , κανω και λαθη , πολλα λαθη και εκτος απο τα ορθογραφικα , αν ηξερα που θα κανω δεν θα τα εκανα, ολες οι διορθωσεις δεκτες ή εστω υπο συζητηση . τι θα γραφω? μαλλον τιποτα , καμια φωτο , μπορει και κανα ποστ που μου αρεσε , θα δω , συνεπης δεν θα ειμαι και ετσι μην μπαινεις στον κοπο να περνας απο εδω συχνα , προτιμω να σχολιαζω , οι ιστοριες μου δεν θα ενδιεφεραν κανενα , ουτε οι αποψεις μου θα γινονταν αποδεκτες.γιατι το εφτιαξα τοτε? ετσι να εχω μια φωλια , και μια αναγνωρισιμη σφραγιδα με τις διχρωμιες μου, εγω συνηθως θα τη βγαζω στους φραχτες