καλα Χριστουγεννα

into the wild

Υπαρχει μια ηδονη στα αγρια δαση
Υπαρχει μια εκσταση στη μοναχικη ακτη
Υπαρχει μια κοινωνια οπου κανεις δεν εισβαλει
Στο βυθο της θαλασσας κι ο ηχος της μουσικη .
Δεν αγαπω τον ανθρωπο λιγοτερο
Αλλα τη φυση πιο πολύ
Lord Byron
.
Αντι για αγαπη , λεφτα , πιστη
Αντι για δοξα
Αντι για αμεροληψια
Δωστε μου αληθεια
.
Τα μονα δωρα της θαλασσας είναι σκληρα χτυπηματα και η ευκαιρια να νοιωσεις δυνατος καμια φορα ,
Δε ξερω πολλα για τη θαλασσα , αλλα ξερω ότι ετσι είναι εδώ και ξερω ποσο είναι σημαντικο όχι να εισαι δυνατος αλλα να νοιωθεις δυνατος , να δοκιμασεις τον εαυτο σου τουλαχιστον μια φορα .
Να βρεθεις μια φορα στις πιο πρωτογονες συνθηκες , να αντιμετωπισεις την τυφλη πετρα μονος με μονη βοηθεια τα χερια και το μυαλο
.
Αν δεχτουμε ότι τη ζωη κυβερνα η λογικη τοτε η πιθανοτητα της ζωης καταστρεφεται
.
Δεν εχει νοημα η ευτυχια αν δεν την μοιραζεσαι με καποιον

το Xanadu και ο καραγκιοζης

τον κοσμο μπορεις να τον δεις αλλιως ,

μεσα απ'το Xanadu

ή

εξω απο τη καλυβα του καραγκιοζη

ενεδρα

Οι κοντοκοιλαραδες τραπεζιτες ,ειχαν φωναξει τους κουστουμαρισμενους πινκερτον, οι οποιοι μαζι με τη ψυχρη λογικη των σκανδιναυων ειχαν στησει μια μελετημενη ενεδρα
.
Το θυσαυροφυλακιο με τα τυπωμενα in god we trust των γιανγκηδων ανοιγε με χρονοδιακοπτη , κανοντας τους καβαλαρηδες με τις μακριες σκιες και τα χρωματα του νοτου να χασουν πολυτιμο χρονο
Όταν συνηδητοποιουν ότι ειναι παγιδα , ειναι αργα .
Οι εξαγορασμενοι πινκερτον εχουν ανοιξει πολεμο λες και θα πεινουσαν οι τραπεζιτες,
Αυτοι εχουν φτιαξει τους κανονες για το στημενο παιγχνιδι
Τωρα ομως θα μιλησουν τα οπλα του καθενος,
Μια μια οι πορτες τις παγιδας κλεινουν ,
Ανοιγουν πληγες και οι πουλημενοι πινκερτον ανυπομονουν να εκθεσουν το θηραμα τους,
Ποτε ο νοτος δεν φαινονταν να απεχει τοσο πολύ
.
η ελπιδα βρισκεται στη διεξοδο από το μοναδικο αφυλαχτο σημειο,
πρεπει όμως ο πληγωμενος καβαλαρης να ισσοροπησει κατά το περασμα του μεσα από τις καθρεφτιζουσες τζαμαριες

η μοιρα του χαμαιλεοντα

Ο ανθρωπος αυτος ηταν ένας απατεωνας , ένα καθαροαιμο αρπαχτικο,
Δεν ηταν να τον εμπιστευεσαι λενε,
Μπορουσε να αλλαζει σαν τον χαμαιλεων κατα περισταση ,
Συνηθως τριγυριζε σαν τυχαιος αλλα αμα ακουγε τραγουδια και πανηγυρια εβαζε τα καλα του και ετρεχε εκει,
Τα δαχτυλα του ηταν μαγικα , μπορουσε να αρπαξει τα ρολογια από τους αντρες και να χασουν τον χρονο τους,ενώ χαιδευοντας τα αυτια των γυναικων τους επαιρνε ότι πολυτιμο ειχαν πανω τους,
.
Ηταν γεννημενος απατεωνας σου λεω ,
Αλλα και το εξυπνο πουλι από τη μυτη πιανεται , οποτε ηρθε η στιγμη που πιαστηκε στη παγιδα. Εκλεβε λεει στα χαρτια ,
Φορουσε παντα πουκαμισα με μακρια μανικια και εκει μεσα εχωνε τους ασσους του.
Κανονικα τους κλεφτες , στα μερη διπλα στο ποταμι τους κρεμανε αλλα αυτή τη φορα οι κυριες με τους στενους κορσεδες και τα μακρια φουστανια βρηκαν την ευκαιρια να βγαλουν το αχτι τους.
Τελικα η καταληξη του εκεινη τη μερα ηταν μια ψυχρολουσια ,
Ειχε πολύ πλακα
.
Ετσι ηταν γραμμενο στο καρμα του να γινει,
Και ότι γραφει δε ξεγραφει

odin

Οντιν

Είναι το ονομα μου,

Αυτό μου εδωσαν όταν γεννηθηκα στη χωρα των παγων,
Οι ανθρωποι πιστευουν ότι οι εγνοιες ενός αγοριου είναι καθαρα παιδικες . με μενα δεν συνεβαινε κατι τετοιο .
Από μικρος καταλαβαινα το κοσμο τοσο καλα οσο και σημερα , κι ακομα πιο πολύ , καθως τα ενστικτα μου δεν ειχαν θολωσει από την εκπαιδευση και την ανασταλτικη επιβολη της συμβατικης σκεψης.

Ετσι γνωρισα το δαιμονα μου,

Αυτος γνωριζει θυμους που εγω δε μπορω να νοιωσω και ονειρα περα από αυτά που μπορει να χωρεσει η καρδια μου . είναι ψυχρος και πονηρος , εξυπνος και ασπλαχνος , και δε ξερει τι θα πει φοβος . είναι απανθρωπος , αληθινος τερας,
Είναι εγω , πιοτερο κι από μενα και ειμαστε αδιαιρετοι . φοβαμαι ότι πρεπει να γινω αυτος , ότι θα αφομοιωθω από αυτόν

Αυτος με κρεμασε από το δεντρο της γνωσης ,

Να παρω μονος μου μια γενικη μορφωση , να γινω ο παιδαγωγος του εαυτου μου , διαλεγοντας τα θεματα στα οποια επρεπε να εμβαθυνω και αναζητωντας οδηγιες χωρις την βοηθεια κανενος,




Ο δαιμονας μου ηταν και είναι τοσο δυνατος ώστε καμια φορα με κυριευει ολοκληρο,
Ετσι με τα ιδια μου τα χερια εβγαλα το ένα μου ματι με ανταλαγμα να πιω από τη πηγη της σοφιας και να βλεπω με το άλλο μακρια, να μπορω να διαβαζω το ιερους ρουνους και να προλεγω το μελλον

Τα εδωσα όλα και εγινα αναλαφρος ,
Εχω μονο το αλογο και το μαγικο μου δορυ που δε σπαζει και δε χανει ποτε στοχο ,
Τι εχω κρατησει ?
Μονο την ελπιδα

Γιατι η Ευτυχια είναι η εξασκηση των ικανοτητων ενός ανθρωπου συμφωνα με την αρετη

Οντιν ειναι το ονομα που μου εδωσαν οι ανθρωποι , και λενε ότι ειμαι ο θεος του πολεμου , του θανατου , της ποιησης και της σοφιας

Στους πολεμους και στα κυνηγια μου εχω παντα μαζι μου τους δυο λυκους μου, δυνατοι και συντροφοι πιστοι,τον αχορταγο και τον αδηφαγο ,
Ενώ όταν περιδιαβαινω αναμεσα στους ανθρωπους σαν τυφλος ζητιανος για να δω τη ταξη και την ισσοροπια που κραταει αυτό το κοσμο ,με βοηθουν τα δυο κορακια μου που βλεπουν από ψηλα ,
Η σκεψη και η μνημη
Κάθε πρωι πετανε μακρια και το βραδι μου λενε στο αυτι νεα και πληροφοριες ,

Όμως ανησυχω , φοβαμαι ότι καποιο βραδι η σκεψη δεν θα ξαναγυρισει σε μενα ,
Αλλα για τη μνημη να σου πω την αληθεια φοβαμαι περισσοτερο

Και τοτε μετα το μονο που θα εχει μεινει θα είναι ο μυθος

Με λενε

οντιν

me tarzan , you Gilda?

το τρενο και οι γραμμες

η λογικη λεει οτι αμα εχεις χαθει ακολουθεις τις γραμμες και ξαναβρισκεσαι μεσα σε κοσμο

ειναι ευκολες οι λυσεις σε μονοδιαστατα προβληματα

.

και μπορει να λενε οτι ειναι πολυ ασχημο το φως που φαινεται στην ακρη του τουνελ να ειναι το τραινο που ερχεται

αλλα εξισου κακο ειναι να ακους το σφυριγμα του τρενου οταν εισαι πεσμενος πανω σε μια γεφυρα.

οταν εξαρταται μια ζωη

εκει ειναι που χρειαζεται αυτος που θα ειναι διπλα σου να σε βοηθησει να σηκωθεις , να σε κανει να τρεξεις ,

και την καταληλη στιγμη το χερι του να ειναι αυτο που θα σε τραβηξει ή θα σε σπρωξει εξω απο τις γραμμες και τα πρωτοκολλα

.

ρε γαμωτο που βρισκεις τετοιους φιλους?

ο χαμενος

Ειχα παει προμελετημενος,
Εριχνε καρεκλες εκεινη τη βραδια και λογικα λιγα θα ηταν τα ατομα που θα πηγαιναν στο GaGa το στριπτηζαδικο εκεινη τη βραδια,
Εγω θα καθομουν τελευταιος και λογικα θα τη επαιρνα ,γιαυτο πηγα αργα .
Στο μαγαζι ηταν το αφεντικο με τον τυπο στο μπαρ, ενώ τα δυο κοριτσια καθονταν με ένα βλαχο στο καναπε στη γωνια.
αυτη εκανε να σηκωθει για να ερθει σε μενα αλλα ο βλαχος εκανε νοημα στο παιδι να ανοιξει μπουκαλακι και δεν την αφησε να σηκωθει.
Εγω εκατσα στο μπαρ παραδιπλα σε έναν που ητανε πιομενος με ένα βλεμα απλανες σαν χαμενος και καπνιζε συνεχεια, μπροστα από το ποτηρι του
.
Ποσες?
.
Ποσες?
.
Γαμωτο, ο βλαχος φαινονταν ότι θα χαλαγε πολλα και θα μου χαλαγε και μενα τη βραδια ,
Αυτή όμως απ’τη λιθουανια τη καινουρια επρεπε να τη παρω, και σημερα ηταν καλη βραδια για να κατσω τελευταιος,
Ειχα προφυλακτικο στη κολοτσεπη και μεγαλη καψουρα, ο βλαχος όμως ειχε χοντρο πορτοφολι και γερο στομαχι,
.
Ποσες?
.
Ποσες?
.
Μεσα από το καθρεφτη κοιτουσα το βλαχο που τους εβαζε χερι, το ρολοι εδειχνε τρισημιση, και ο τυπος διπλα μου εσπαγε τα νευρα με τους ερωτηματικους μονολογους του,
.
Ποσες ?
.
Ποσες?
.
Γαμωτο να δεις σημερα που θα γινει καμια μαλακια και θα μου χαλασει τη βραδια.
Ο χαμενος κανει νοημα στο μπαρ να μας βαλει από ένα κερασμενο απ’ αυτόν,
Τι να κανω?
Προκειμενου να γινει καμια στραβη το παιρνω το ποτηρι στο χερι,
Βιβα ,
Ο βλαχος αντεχει ακομα , και εγω ακουω θελω δε θελω το παραληρημα του χαμενου,
Εχω ακομα καθαρο μυαλο , η καψουρα με κανει και υπομονετικο, και προκειμενου το μαγαζι να με κοιταει με μισο ματι γιατι δε πινω προτιμαω να πινει και να κερναει ο χαμενος μεχρι να φυγει ο βλαχος και γω να κανω παιγνιδι,
.
Ποσες ?
.
Ποσες?
.
Δεν καταλαβαινω τιποτα, δεν εχω πιει πολύ αλλα , και μιλαει και λεει γιαυτον που συναντησε εκεινη τη βραδια….
Εχεις παει με πουτανες , εχεις κλεψει , εχεις εκμεταλευτει, θες να σου πω τι άλλο εχεις κανει?... Και από την άλλη πηγαινεις μια φορα στο τοσο στη εκκλησια εξομολογεισαι σπανια , και καμια φορα θυμασαι και κανεις το καλο…

Εγω σου εδωσα ψυχη , σου εδωσα ζωη και συ με ξεχασες, ξεχασες το σκοπο σου,

Αρχισε να με τρομαζει γιατι ελεγε λεπτομερειες που ντρεπομαι να σου πω,
με τρομαξε γιατι ειδα το προσωπο του να μια να φωτιζεται και μια να σκοτεινιαζει,
καταλαβα ότι ηταν κατι πανω από’ τα ανθρωπινα, φοβηθηκα και αρχισα να τον παρακαλω ,
δως μου άλλη μια ευκαιρια , συγχωρεσε με , θα πηγαινω στην εκκλησια , θα εξομολογουμαι , θα νηστευω , θα γινω ο καλυτερος ανθρωπος στον κοσμο
θα βοηθαω τους φτωχους και τους ζητιανους και οσους εχουν την αναγκη μου,
θα…
και τοτε ο τυπος χαμογελασε ,
και μου λεει ,
θα σου παρω τη ψυχη και θα σου αφησω την αδεια ζωη σου,
δεν θα μπορεσεις να ξανακοιταξεις τον εαυτο σου στον καθρεφτη,
ακομη και τωρα , τη τελευται στιγμη με απογοητευεις ξανα ,
δεν ησουν αξιος για αυτά που σου εδωσα,
νομιζεις ότι αυτό ζητουσα από σενα ?
.
Τοτε καταλαβα ότι μπροστα μου ηταν ο ιδιος μεταμορφωμενος, τρομαξα , δεν εχω ξαναφοβηθει ποτε ετσι στη ζωη μου και..

Καλα ρε γαμωτο τα πιστευεις όλα αυτά? Συνεθλε , δεν εισαι καλα…

Να κοιτα μου λεει,
.
Ε λοιπον red&black δεν θα το πιστεψεις!!!
Κανω ετσι και κοιταω,
και μεσα στο καθρεφτη δεν φαινονταν κανενας

ο σκοπος

λοιπον στρατιωτη ?
.
οπου και να υπηρετεις θαπρεπε να ξερεις
οτι ολα ειναι στο μυαλο σου ,
εξαρταται πως θα το δεις,
.
αν φωτισεις τη σκοτεινη πλευρα του διληματος
θα φανει η ματαιοτητα

το μεγαλο πνευμα

το παρακάτω κείμενο αυτό αποτελεί την ιστορική απάντηση του αρχηγού των ινδιάνων Σκουάμις στον Πρόεδρο των ΗΠΑ που ζητά να αγοράσει τη γη της φυλής του.
Αν και γραμμένο το 1855, είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ. Η δυσαρμονία του ανθρώπου με τη φύση δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη όσο σήμερα. Η θυσία κάθε αξίας στο κέρδος δεν ήταν ποτέ πιο γενικευμένη. Η περιθωριοποίηση από τη λαίλαπα του δυτικού καπιταλισμού όλων των μη δυτικών τρόπων ζωής και σκέψης, που τόσα έδωσαν στην ανθρωπότητα, δεν ήταν ποτέ πιο αισθητή. Η απάντηση του ινδιάνου αρχηγού Seatle λέει τα διαχρονικός αυτονόητα σε μια εποχή που έγινε κανόνας το παράλογο και ταριχεύτηκε η ελπίδα…

.
Ο ουρανός που πάντα έχει ένα δάκρυ συμπόνιας για το λαό μου που μας φαίνεται αιώνιος και αμετάβλητος μπορεί τώρα να αλλάξει. σήμερα είναι καθαρός αύριο όμως ίσως σκεπαστεί με σύννεφα. τα λόγια μου είναι σαν τα αστέρια ποτέ δεν αλλάζουν.
Σ’ αυτά λοιπόν που θα πει ο Σηάτλ μπορεί ο Μεγάλος Λευκός Αρχηγός της Ουάσινγκτον να βασιστεί με σιγουριά. Όπως βασίζεται στις εναλλαγές των εποχώνΟ Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσινγκτον μας στέλνει μήνυμα πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. Καλοσύνη του, παρ’ όλο που ξέρουμε ότι δεν έχει ανάγκη τη φιλία μας
Την πρότασή του πάντως θα τη σκεφτούμε καλά, γιατί ξέρουμε πως αν δε δεχτούμε ο λευκός θα θελήσει με τα όπλα ν’ αρπάξει τη γη μας.
Ρωτάω όμως : Πώς μπορεί κανείς να πουλά ή να αγοράζει τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης; Η ιδέα μας φαίνεται περίεργη. Επειδή ακριβώς δε μας ανήκουν η δροσιά του αέρα και η διαύγεια του νερού. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να τα αγοράσετε; Πάντως μην ανησυχείτε : Θα πάρουμε την απόφασή μας.Καθετί πάνω σ’ αυτή τη γη είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε λαμπερή πευκοβελόνα Κάθε αμμουδερή ακρογιαλιά. Κάθε κομματάκι ομίχλης. Στα σκοτεινά δάση. Κάθε ξέφωτο. Κάθε βούισμα εντόμου. Είναι ιερό. Στη μνήμη του λαού μου
Είμαστε κομμάτι της γης και αυτή πάλι ένα κομμάτι από μας. Οι χυμοί που τρέχουν μέσα στα δέντρα μεταφέρουν τις μνήμες του ερυθρόδερμου ανθρώπου. Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδελφές μας. Το ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός είναι τ’ αδέλφια μας. Οι απότομες, ψηλές κορυφές, τα καταπράσινα λιβάδια, η ζεστασιά του πόνεϊ, ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια.
Καταλαβαίνει λοιπόν τι μας ζητάει ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσινγκτον όταν μας παραγγέλνει ότι θέλει ν’ αγοράσει τη γη μας; Γρήγορα θα κατακλύσετε όλη τη χώρα. Ο Μεγάλος Αρχηγός μας παραγγέλνει ότι θα μας εξασφαλίσει ένα μέρος έτσι που να μπορούμε να ζούμε άνετα μεταξύ μας. Όπως ο πατέρας που αποφασίζει για τα παιδιά του
Ξέρουμε ότι ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Ένα κομμάτι γης μοιάζει σ’ αυτόν μ’ ένα οποιοδήποτε κομμάτι γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μέσα στη νύχτα και παίρνει ό,τι έχει ανάγκη. Η γη δεν είναι σύντροφός του αλλά εχθρός του. Με την απληστία του θα την καταβροχθίσει και δε θ’ αφήσει πίσω του τίποτα παρά μόνο έρημο.Βρίσκουμε χαρά στα δάση ……
Ίσως να μην το καταλαβαίνετε γιατί οι συνήθειές μας είναι διαφορετικές απ’ τις δικές σας. Το πεντακάθαρο νερό που κυλά στα ρυάκια και στα ποτάμια μεταφέρει στο διάβα του και το αίμα των προγόνων μας. Το μουρμουρητό του είναι η φωνή τους. Κάθε φευγαλέα αντανάκλαση του φωτός πάνω στο διάφανο νερό των λιμνών εξιστορεί γεγονότα και παραδόσεις απ’ τη ζωή του λαού μας. Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας. Σβήνουν τη δίψα μας μεταφέρουν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας. Αν σας πουλήσουμε τη γη μας μην ξεχάσετε να μάθετε και στα δικά σας παιδιά πως τα ποτάμια είναι αδέρφια όλων μας.
Δεν καταλαβαίνω. Οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί απ’ τους δικούς σας. Η όψη των πόλεών σας κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Ο θόρυβος ταράζει τ’ αυτιά μας. Αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω. Την αδικαιολόγητη απαίτηση ν’ αγοράσετε τη γη μας θα τη σκεφτούμε προσεκτικά.
Αν δεχτούμε θα βάλω ένα όρο : Ο λευκός άνθρωπος θα πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα σα ναταν αδέρφια του. Είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω γιατί ο λευκός αφήνει πίσω του Χιλιάδες Νεκρά Αγριοβούβαλα πυροβολώντας τα μόνο για το κέφι του μέσα από το σιδερένιο άλογό του που καπνίζει ενώ εμείς δε σκοτώνουμε παρά μόνο για να τραφούμε.Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα ; Αν εξαφανίζονταν όλα τα ζώα ο άνθρωπος θα πέθαινε από μεγάλη πνευματική ερημιά. Ό,τι συμβεί στα ζώα θα συμβεί σύντομα και στον άνθρωπο. Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό: Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Κι ακόμα πως εμείς δε δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σ’ αυτόν. Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό οι συνέπειες θα έρθουν και σε μας τους ίδιους.
Πρέπει να το πάρουμε απόφαση : Η νύχτα και η μέρα δεν μπορούν να υπάρξουν μαζί την ίδια στιγμή. Ο λαός μου ρωτά : Την αδικαιολόγητη απαίτηση του λευκού να αγοράσει τη γη μας θα τη σκεφτούμε καλά. Όμως, ο λαός μου ρωτά : Τι θέλει να αγοράσει ο λευκός;
Γίνεται να αγοράσει κανείς τον ουρανό η την γρηγοράδα της αντιλόπης; Θα κάνετε λοιπόν τη γη ό,τι θέλετε επειδή ο ερυθρόδερμος θα υπογράψει ένα κομμάτι χαρτί και θα το παραδώσει στο λευκό; Τη στιγμή που δε μας ανήκει η δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού γιατί επιμένετε να τ’ αγοράσετε;Όλα μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή. Τα ζώα, τα δέντρα, ο άνθρωπος μοιράζονται την ίδια ανάσα. Ο αέρας που έδωσε στον παππού μας την πρώτη του αναπνοή, Θα πάρει και τον τελευταίο του στεναγμό.Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει σημασία στον αέρα που αναπνέει : Όπως ο άρρωστος που του έχει εξασθενίσει η όσφρηση.
Πουθενά στις πολιτείες του λευκού δεν υπάρχει μια ήσυχη ειρηνική γωνιά. Δεν υπάρχει τόπος να σταθείς ν’ακούσεις το ξεπέταγμα των φύλλων την άνοιξη ή το βουητό των εντόμων. Αλλά τι μένει απ’ τη ζωή αν ο άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί το μοναχικό κάλεσμα του κοκκινολαίμη ή τις συζητήσεις των βατράχων τη νύχτα στη μικρή λίμνη; Ίσως είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω. Θα τη σκεφτούμε την πρότασή σας.Δεν έχει σημασία που θα περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας.
Τα παιδιά μας είδαν τους πατεράδες τους ταπεινωμένους. Οι πολεμιστές μας ντροπιάστηκαν. Μετά τις ήττες περνούν τις ημέρες τους άσκοπα και δηλητηριάζουν τα κορμιά τους με δυνατό ποτό.Μετά από λίγους χειμώνες, μετά από λίγα φεγγάρια, κανένα παιδί των μεγάλων φυλών δε θα μείνει για να πενθήσει ένα λαό, που κάποτε ήταν δυνατός και με πολλές ελπίδες, όπως ο δικός μας σήμερα.
Τι να πενθήσω; Τι να πενθήσω από τον αφανισμό του λαού μου; Οι λαοί αποτελούνται από ανθρώπους και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν όπως τα κύματα της θάλασσας. Ο καιρός της δικής σας παρακμής είναι ακόμα μακριά αλλά θάρθει. Κανείς δεν ξεφεύγει από το γραφτό του.Μολύνετε το κρεβάτι σας και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία από τα ίδια σας τα απορρίμματα. Αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού ….
Ο θεός σας προσφέρει κυριαρχία στα ζώα, τα δάση και στους ερυθρόδερμους για κάποιον ιδιαίτερο λόγο.Όμως αυτός ο λόγος είναι ένα αίνιγμα για μας. Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνουμε όταν όλα τα αγριοβούβαλα εξοντώνονται, τα άγρια άλογα δαμάζονται, οι απόκρυφες γωνιές του δάσους μολύνονται από τους ανθρώπους και η όψη των λόφων που είναι γεμάτη λουλούδια γεμίζει από τα καλώδια του τηλεγράφου.
Που είναι η λόχμη;
ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΗ
Που είναι ο αετός;
ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟΣ
Αυτό είναι το τέλος της ζωής και η αρχή του θανάτου.Όταν ο τελευταίος Ινδιάνος λείψει από τη γη κι ο λευκός φέρνει στη μνήμη του το λαό μου σαν ένα θρύλο , οι ψυχές των νεκρών μας θα ταξιδεύουν σαν το σύννεφο πάνω στον κάμπο. Θα γεμίζουν τις ακρογιαλιές και θα φιλοξενούνται στα δάση που αγάπησαν όπως το μωρό που αγαπά τον χτύπο της μητρικής καρδιάς.
Ο λευκός δε θα ναι ποτέ μόνος σε αυτό τον τόπο.“Όλοι μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή. Τα ζώα , τα δέντρα , ο άνθρώπος μοιράζονται την ίδια ανάσα.” Ας μεταχειριστεί λοιπόν το λαό μου με δικαιοσύνη και ειλικρίνεια γιατί στους νεκρούς δεν λείπει η δύναμη.
Μίλησα για θάνατο;
Δεν υπάρχει θάνατος.Μόνο η εναλλαγή των κόσμων.

μπορεις να πραγματοποιησεις ενα ονειρο?

Ferdinand Cheval (1836-1924)

"Fils de paysan je veux vivre et mourir

pour prouver que dans ma catégorie

il y a aussi des hommes de génie

et d'énergie. Vingt-neuf ans je suis resté

facteur rural. Le travail fait ma gloire

et l'honneur mon seul bonheur;

à présent voici mon étrange histoire.

Où le songe est devenu,

quarante ans après, une réalité."

Ferdinand Cheval, 15 mars 1905

the work of only one man

joseph Ferdinand Cheval (1836 – 19 August 1924), was a French postman (facteur in French) who spent 33 years of his life building an "Ideal Palace" (in French Palais Idéal) which is regarded as an extraordinary example of naïve art architecture. Ferdinand Cheval lived in Châteauneuf-de-Galaure, in the Drôme département of France. He had left school at the age of 13 to become a baker's apprentice but eventually became a postman. He wasn't a mason and not an architectHe was forty-three years old when he started the foundation of the "Ideal Palace", in 1879. Working alone for thirty-three years, he built a fairy-tale palace. Really, he was a remarkable men!

He was also a poet and his writings are chiseled all over the tunnels, sculptures and facades of the Palace. In the tunnel he wrote: "In creating this rock, I wanted to prove what the will can do."

εσυ ποιος εισαι ?

τρεις καλοντυμενοι αρχοντες εφτασαν σχεδον ταυτοχρονα στον περαταρη για να τους περασει στην άλλη μερια της λιμνης.
ειχε μια τελεια απνοια οποτε ο περαταρης δεν σηκωσε πανι και αρχισε να τραβαει κουπι ενώ οι αρχοντες αρχισαν να συστηνονται μεταξυ τους μιας και θα περνουσαν αρκετη ωρα μαζι μεσα στην μικρη βαρκα.
.
το ονομα μου είναι ζαλαουαχ ιμπν φαλιχ και ερχομαι από την ξακουσμενη πολη της νισαπουρ, ειμαι ο σοφοτερος των αστρολογων και ερμηνευτης του ουρανου και ως τετοιος αξιος φυλακας της γυαλινης πετρας της σοφιας που την εριξε ο ενας και μοναδικος θεος στη γη για να φωτισει το σκοταδι που ζουσαν μεχρι τοτε οι ανθρωποι,
ο επομενος ειπε ,
το δικο μου ονομα είναι ανεκανον και ερχομαι από την φημισμενη πολη της αλεξανδρειας που την εχτισε ενας επιγειος θεος , εγω κραταω τα κλειδια της ξακουσμενης βιβλιοθηκης , ειμαι γνωστης της θεσης κάθε βιβλιου και του περιεχομενου του καθως και ο μοναδικος που μπορει να ερμηνευει το βιβλιο των νεκρων, ειμαι ομεγας μαγιστρος της φιλοσοφιας ολων των επιστημων
Ο τριτος ειπε
εγω ειμαι ο κλεουζενης αρχιδιδασκαλος των αριθμων της σχολης με τις επτα πυλωνες της σοφιας και συνεχιστης της αποκρυφης επιστημης των πυθαγορειων και της αρμονιας της μουσικης
και οι τρεις τωρα κοιτουσαν τον περαταρη που ειχε σαστισει με το πολυτιμο φορτιο του γιατι στην ερημια αυτων υψιπεδων του ουλαν σπανια περνουσαν σημαντικοι ανθρωποι,
ε αφου γνωριστηκαμε πες μας και εσυ ποιος εισαι του ειπε καποιος από δαυτους,
.
εγω ειμαι ο αλι ιμπν ουλαφ από το ταλιγκουν , κατοχος ενός καρουμπαλου πισω από το δεξι αυτι από τοτε που εφαγα μια πετρια και μιας μαχαιριας από τοτε που καποιος μου ειχε πρηξει τη χολη,
.
οι σοφοι γελασαν με την καρδια τους και όταν σταματησαν ο αιγυπτιος των ρωτησε ,
αλι φιλοσοφια ξερεις?
ξερεις αρχοντα με το κουπι που τραβαω ολη μερα δεν πολυαναρωτιεμαι και το μονο βαθος που ξερω είναι αυτό της λιμνης,
μμμμ…. ειπε και χαιδεψε το μουσι του , εισαι αληθινα δυστυχιμενος , δεν μπορω να φανταστω πως ζουν τετοιοι ανθρωποι , είναι σαν να εχεις χασει το ένα τεταρτο της ζωης σου,
.
αλι γεωμετρια ξερεις ? τον ρωτησε αρχιδιδασκαλος
δεν ξερω παρα μονο την ευθεια διαδρομη για να σας περασω απεναντι,απαντησε
ναι αλλα η γεωμετρια ξυπναει το μυαλο και σε κανει σοφοτερο και καλυτερο,
είναι κριμα να υπαρχουν ανθρωποι που δεν ξερουν γεωμετρια, είναι σαν να εχεις χασει το ένα τεταρτο της ζωης σου του ειπε χαιδευοντας τη βελουδινη καπα του
.
και τοτε ο ταξιδιωτης από την νισαπουρ τον ρωτησε ,
Αστρονομια ξερεις αλι?
αρχοντα δεν ταξιδευω ποτε νυχτα, την νυχτα κοιμαμαι και δεν παρατηρω τον ουρανο.
πρεπει να εισαι πραγματικα δυστιχισμενος, ειπε, αννθρωπος που δεν ξερει αστρονομια είναι σαν να εχει χασει το ένα τεταρτο της ζωης του, του ειπε τεντωνοντας τη χρυση αλυσιδα με τις πολυτιμες πετρες που ειχε περασμενη στο λαιμο,

.
και ετσι συνεχισαν οι τρεις σοφοι την κουβεντα μεταξυ τους και ο αλι το κουπι του.
.
ξαφνου στη μεσα της λιμνης συνεφα αρχιζουν να σκοτινιαζουν τον ουρανο αερας δυνατος ριχνει με ορμη βροχη και χαλαζι στους ανθρωπους πανω στη βαρκα ,
κυματα σηκωνονται μεχρι τον ουρανο και ο αλι ματαια προσπαθει να κρατησει την πλωρη κοντρα στο καιρο, την βαρκα την χτυπουν κυματα από παντου και οι αγαρμποι ταξιδωτες κανουν το κουμαντο πιο δυσκολο,
ο αλι τους φωναζει να πεταξουν τις καπες τους και ότι βαρυ εχουν αλλα αυτοι τυλιγονται για να μην βραχουν και κρατουν σφιχτα τις χρυσες τους αλυσιδες ,
νερο μπαινει στην βαρκα και ο αλι πεταει στα γρηγορα τα λιγα κουρελια που φορουσε ,
.
τοση σοφια , αλαζονεια και ματαιοδοξια η βαρκα δεν θα μπορεσει να αντεξει για πολύ
.
ενα μεγαλο κυμα γεμιζει τη βαρκα με νερο και ο αλι ρωταει κολυμπι ξερετε ? αλι σωσε μας του λενε , αφηστε τη βαρκα και κουνηστε τα χερια και τα ποδια σας τους φωναζει ,
καμια προσπαθεια αυτοι με το ένα χερι κρατιονταν από τη βαρκα που βουλιαζε και με το άλλο κρατουσαν τις αλυσιδες τους και όπως ειχαν βραχει και τα βαρια τους ρουχα σε λιγο χαθηκαν από την επιφανεια του νερου,
.
και τοτε ο αλι σκεφτηκε με θλιψη,
.
μαλλον εχασαν και τεσσερα τεταρτα της ζωης τους

see you in hell

ειμαι πολύ αδυναμος,
με ευχες και με το σταυρο στο χερι δε γινεται να να νικησω,
με εχουν γονατισει οι εικονες που στελνει ο δαιμονας για να στειχειωσουν την ερημια της μοναξιας μου

Μεγαλο το Ονομα Σου

Στο ονομα του Αλλαχ,

του φιλευσπλαχνου και ελεημονα

.

.

το δεντρο το ξεχωριζουμε απο τους καρπους

και οχι απ'τις ριζες

.

.

ο φυγας

Ηταν βρεγμενος και κρυωνε ,
Ειχε καταφερει να βγει απ’το ποταμι,
Σιγουρα οι διωκτες τους θα τον νομιζαν πνιγμενο,
Θα πιστευαν ότι μεσα στη απελπισια του προτιμησε να πνιγει σε ποταμι που κατεβαινει με δυναμη από τις χειμωνιατικες βροχες παρα να γυρισει πισω στα κατεργα
.

τοσες μερες και νυχτες τον κυνηγουσαν αυπνος, νηστικος ,βρεγμενος,κρυωμενος,
ειχε γλιτωσει το πνιξιμο αλλα όχι τη ζωη του ,
σκαρφαλωσε πανω στο λοφο και βλεπει φως,
.
Είναι ενας ναος.
Πεντε δρομοι κατεληγαν σ’αυτο το ναο ,
Πεντε δρομοι στη κορυφη του λοφου
.
Είναι δωρο , δωρο θεοσταλτο,
Πλησιαζει η μερα των τυφλων και ο ναος είναι γεματος ταματα και προσφορες,
Είναι μερες θαυματων,
Είναι οι μερες που οι ευχες γινονται πραγματικοτητα
Δεν μπορει να είναι τετοια συμπτωση ,
Τη μερα των τυφλων ειχαν ξεκινησει όλα
.
Μαζευει ολους τους λυχνους γυρω του για ζεστη ,
Βγαζει γρηγορα τα βρεγμενα ρουχα , σκουπιζει το κορμι του και το τριβει με λαδι για το κρυο ενώ πινει και κρασι από τις προσφορες στο ναο,
Φοραει ρουχα στεγνα και καθαρα και τωρα αρχιζει να βουταει ψωμι στο κρασι για να χορτασει τη πεινα του
.
Νοιωθει ανακουφιση ,
Η ψυχη του εχει ηρεμησει ,
Το κορμι του ζηταει να αναπαυθει
.
Κοιταζει ψηλα στο παραθυρο ,
Κοιταζει εξω από αυτό τα αστερια στον ουρανο,
.
Κατηγορηθηκα επειδη αρπαξα απο κλεφτες
Κατηγορηθηκα επειδη προδωσα προδοτες ,
Κατηγορηθηκα επειδη σκοτωσα φονιαδες,
Κατηγορηθηκα επειδη ειπα ξεγελασα ψευτες,
Καταδικαστηκα
.
δεν εχω δει τα Αληθινο Σου Προσωπο ,
δεν εχω ακουσει το Αληθινο Ονομα Σου,
εχω ακουσει αλλους να μιλουν για Σενα,
αλλους να Σε εκΠροσωπουν,
αλλους να Σε υπηρετουν
και να μιλανε για τη Σοφια Σου, για Αγαπη , για Συγχωρεση,
και αλλες αρετες που δεν απαριθμουνται
.
Όμως εγω μεχρι τωρα πολλες φορες συναντησα τα αντιθετα,
Στα καλπικα νομισματα και οι δυο πλευρες εχουν το αναποδο προσωπο Σου και το αντιθετο ονομα,
.
Δεν ζηταω να μου αποκαλυψεις το σχεδιο Σου ,
Θα ημουν βλασφημος να ζητησω κατι τετοιο,
Εσυ εχεις φτιαξει αυτό το κοσμο και γνωριζεις τα παντα
Δεν ζηταω να με συγχωρεσεις για τα καινουρια ρουχα που πηρα από το ναο Σου,
Και για ότι εφαγα και ηπια,
Δεν γινονταν αλλιως ,
Με τη πρωτη ευκαιρια θα στα ανταποδωσω και το ξερεις,
Ουτε ταματα και προσφορες θα παρω μαζι μου,
Αφου Εσυ όλα τα ξερεις
.
Απ’ τη στιγμη που επεσα στο ποταμι ομως πισω δεν ξαναγυριζω ,
Με αυτό το μαχαιρι θα προτιμησω να κοψω στα χερια μου ότι με κραταει σε αυτή τη ζωη ,
Αλλα πισω δεν ξαναγυριζω,
.
Από Εσενα όμως ένα ζηταω ,
Είναι πολύ απλο για Σενα ,
Σε αυτό το ξεκινημα θελω να Εισαι διπλα μου, θελω να Σε συναντησω,
πιστευω ότι υπαρχεις και θελω να φωτιζεις και να οδηγεις το δρομο μου,
δειξε στον υπνο μου πιο δρομο να διαλεξω
.
Και κοιμηθηκε
.
Το πρωι ξυπνησε νωρις ,
Ετρωγε λιγο και κοιμονταν ακομη λιγοτερο ,
Ακουραστος σαν κυνηγοσκυλο
.
Όμως η νυχτα δεν φανερωσε τιποτε,
.
Προσπαθησε να θυμηθει μηπως ειδε καποιο ονειρο και με την κουραση δεν τουρχεται στη μνημη
.
Τιποτα.
.
Τοτε ξαναμιλησε
.
Αφου η νυχτα δεν μου φανερωσε κατι και γω πρεπει να φυγω βαλε μου ένα σημαδι να ξεχωρισω το δρομο Σου,
Ένα πουλι , μια αλεπου, μια σαυρα ένα κουκουναρι , βαλε κατι να ξεχωρισω το δρομο Σου τωρα που θα βγω εξω ,
Ένα Σου ζηταω ποιος απ’τους πεντε δρομους οδηγει σε Σενα?
Δως μου μια απαντηση
.
Τοτε από μακρια ακουει φωνες
.
Τρεχει στα παραθυρα που εχει γυρω γυρω ο ναος ,
Και από τους πεντε δρομους ερχονται καβαλαρηδες με οπλα και σκυλια
.
Μεσα στο ναο ψαξτε , ακουει
.
Αυτος στεκεται στο κεντρο και κοιταζει τον ουρανο μεσα απ’ το παραθυρο ψηλα
.

Αυτή?
Αυτή είναι η απαντηση Σου?

hand made

Κρυβομαι πισω από το δαχτυλο μου
.
Είναι του χεριου μου
.
Πηρα την τυχη στα χερια μου
.
Το παιζω στα δαχτυλα
.
Δεν κουνησα ουτε το δαχτυλο μου
.
Και από τζεημς μποντ
.
ο χρυσοδαχτυλος

ο χαρτινος ηρωας

Ενας τετοιος τυπος καθονταν διπλα μου απ΄τη μεσα μερια στον ηλεκτρικο κεινο το βραδι.
Ηταν ψηλος, αδυνατος, εμενα παντως περισσοτερο μου εφαιρνε σαν κακομοιρης . Εγω προσπαθησα να του ανοιξω κουβεντα γιατι ποτε δεν καταλαβα πως μπορει καποιος να είναι ηρωας φτιαγμενος από χαρτι.
Αυτος αδιαφορησε , ουτε καν με κοιταξε , ειχε κολησει τη μουρη του στο τζαμι και χαζευε τις διαφημιστικες εικονες που περνουσαν από το παραθυρο
.
Εγω εκανα το τσιγαρο μου , και κανα τηλεφωνο να περασει η ωρα…
Καποια στιγμη σηκωθηκε και μου λεει ,
Συγνωμη κυριε ,
Το υπολοιπο της διαδρομης θα το κανω με τα ποδια ,
Εδώ με αφηνετε,
ή μαλλον… εγω σας αφηνω
.
τελευταια φορα που τον κοιταξα , τον ειδα να απομακρυνεται με τα χαρτινα ποδαρακια του μεσα στο ψιλοβροχο
.
Σορυ γκερλ δεν ξερω εσενα αλλα εμενα μου φανηκε πολύ αλλοκοτος

μην την χασεις

Οι pink martini στην ελλαδα ,
.
η πολυπολιτισμικη κολλεκτιβα ερχεται για να μας κερασει ενα ηχητικο κοκτειλ μεθυστικων pop αποχρωσεων,
Ανακατευοντας τη jazz με τη pop και το rock, και τις μουσικες κουλτουρες με την μοντερνα αισθητικη, το πολυμελες της σχημα θα βρεθει για μια εμφανιση στην αθηνα
.
μην την χασεις
.
ποτε την κυριακη

στο ποταμι

Τι να κανω ?
.
Κανενας δε με πιστευει
.
Είναι γεγονος όμως ότι εγω εγραψα το τραγουδι και όχι μονο αλλα εκανα και τη χορογραφια ,
Βεβαια κανενας δεν φανταζονταν ότι θα ειχε τετοια επιτυχια ετσι ώστε να κατοχυρωσουμε δικαιωματα,

ετσι την εκμεταλευτικαν αλλοι
.
Δεν πειραζει που η τεχνη μας δεν εκτιμαται
.
Αλλα για οσους αμφιβαλλουν οι φωτογραφιες από το ποταμι το αποδεικνυουν

εγω ειμαι ο κακος?....να ποιος σκοτωσε τον ερωτα

Ηταν πολύ ομορφη και πολύ δραστηρια σαν γυναικα και θα γινονταν στο πλαι του Καρολου η τελεια βασιλισσα που θα στολιζε όλα τα αστυνομικα τμηματα και όλα τα στρατευματα της γηραιας Αλβιονας θα ευχονταν να την σωζουν ,
Ασχολουνταν με τα παντα και συναναστρεφονταν και συμπονουσε τους παντες ,
Μπορουασε να να φορεσει μια απλη ζακετουλα (από του ντοντι) και να πιει ένα ποτο στο γκει μπαρ της πολης και μετα να δωρισει την ιδρωμενη ζακετουλα που φορεσε μονο μια φορα στον οικο σοθμπις οπου τα χρηματα του πληστηριασμου θα πηγαιναν σαν φιλανθρωπικη προσφορα στα παιδια που λιμοκτονουσαν στις μακρινες πρωην αποικιες της αυτοκρατοριας οπου τωρα θα λειτουργουσε σαν μεσο επηρεασμου στις διορισμενες ‘ανεξαρτητες’ κατά τοπους κυβερνησεις . ηταν γεναιοωρη σου λεω δεν κρατουσε τιποτα για τον εαυτο της.
.
Ειχε τους ιματζ μεικερς που εφτιαχναν το χτενισμα της αναλογο με την περισταση, ειχε παρει μαθηματα για το πώς να στηνεται να περπαταει και να χαμογελαει , και ειχε γινει πολύ αξιαγαπητη στους κοινους θνητους.
Όλα γυρω της ηταν προγραμματισμενα και κανονισμενα μηνες μπροστα , μεχρι και την παραμικρη λεπτομερεια . αφου λεγεται ότι επαιρννε και χαπια για να είναι αυστηρα καθορισμενη και η ημερομηνια που θα της ερχονταν η περιοδος ετσι ώστε να μην βγει από το προγραμμα της.
.
Ειχε πολλα ενδιαφεροντα και μπορουσε και να τα πιστοποιησει,
Εκανε το διδακτορικο της ανθρωποκοινωνικοψυχοσυνθετικοαναγκαστικης συμπεριφορας του συγχρονου αστικου προτυπου στο κειμπριτζ ενώ ταυτοχρονα ηταν γραμμενη στη μη κρατικη μη κερδοσκοπικη οργανωση για την καταπολεμηση του ψαρεματος της χρυσοπρασινης ρεγγας από τους τοπους αναπαραγωγης κατά το τελος του μεταναστευτικου της ταξιδιου στα νερα του βορειου αρκτικου κυκλου
Σου λεω ηταν πολυενδιαφερομενη, και ετοιμαζονταν για βασιλισσα.
.
Με το Καρολο επεδιωκε τα βασικα , ειχε κανει δυο παιδια , όταν ηταν μαζι στο σπιτι κοιμονταν σε διαφορετικες βασιλικες κρεβατοκαμαρες ενώ επικοινωνουσαν σε καθημερινη βαση με μειλ και λαιβ τοκ ενώ και μια φορα την βδομαδα του εστελνε γραμμα με το αρωμα της.
.
Σου λεω τον ειχε δεμενο το γαιδαρο της (αυτια που ειχε και ο Καρολος! Τον ανεχθηκε τοτε με τα παιδια δεν ηταν και για κάθε μερα) και όταν θα ερχονταν η στιγμη που θα’λειωνε στον απανω κοσμο και ‘κεινο το λειψανο που τοχει ξεχασει ο χαρος θα γινονταν αυτή βασιλισσα στη θεση της βασιλισσας και ειχε καλα προετοιμασει αυτή τη θεση αφου μεχρι τοτε ποιος θα ασχολουνταν με τον Καρολο που το μονο που εκανε και διατηρουσε επαφη με τη δημοσιοτητα ηταν να φοραει κατι καρο παλιομοδιτικες φουστιτσες και νατρεχει με τις τρομπετες για το κυνηγι αλεπους.
.
Αυτος ο κακομοιρης (σκεφτονταν) δεν θα εχανε με τιποτα το βασιλικο στεμα και μαζι με τον βασιλικο θα ποτιστει και η γλαστρα που είναι και πιο αξιαγαπητη και ομορφη .
Τι άλλο θα μπορουσε να κανει?
.
Πριγκιπισα μου μην παραξενευεσαι που ο Καρολος πηγε με την καμηλα
Χαριζοντας τη διαδοχη,
.
και γιδοβοσκος νατανε θα πηδαγε την κατσικα

me 2

και γω τ'αγαπαω

.

αλλα μη ξεχνας

.

οι καλομαθημενοι κωλοι θελουν μεταξωτα βρακια

και τα οπλα σταθερα χερια

το αγαλμα

υπαρχει ενα αγαλμα ,

καπου στον κοσμο

.

οπου στη βαση του γραφει τα λογια του βασιλια

.

γυριστε πισω ,

δεν υπαρχει τιποτα στα νωτα μου

το βρηκε Κανενας ?

Λοιπον καμια φορα σκεφτομαι τι σαβουρα εχω μαζεψει,
Πρεπει να κλεισω τα ματια και να αρχισω να πεταω ,
Θα γινει καποια στιγμη αλλα να σου πω θελω να το αποφυγω ,
Προτιμω να το κανει καποιος άλλος που δεν του είναι τιποτα.
.
Πριν καμια 30 αρια χρονια σε μια ερημικη παραλια , βρηκα ένα πλαστικο μπουκαλι από εμφιαλωμενο νερο. Τοτε δεν κυκλοφορουσαν και πολλα οποτε στη παραλια σου εκανε εντυπωση. Το ειχε βγαλει το κυμα και μεσα ειχε κατι χαρτια και κατι κερματα αμερικανικα. Εβγαλα το καπακι και ξεκολησα προσεκτικα τα 3 χαρτια γιατι παρολο που ηταν σφραγισμενο μεσα ειχε εισχωρησει λιγο νερο.
.
Τα χαρτια τα στεγνωσα και διαβασα το μηνυμα από τα 3 κοριτσια ( ποιος ξερει τι ηλικια θα εχουν σημερα) που προφανως φευγοντας με το πλοιο ειχαν πεταξει το μπουκαλι στη θαλασσα.
.
Δεν ηξερα αγγλικα πηγα σε μια κοπελα μεγαλυτερη από εμενα που κατι ηξερε , κατι γραψαμε και στειλαμε σε μια από τις τρεις γιατι ουτε στην διεθυνση ηξερε τι να γραψει.
.
Τελως παντων δεν τα πεταξα και τωρα τα βαζω εδώ ,
Αμα εχει κανενας διαθεση και μπορεσει να βρει καποια από αυτές να τους πει τα γραμματα που πεταξαν στη θαλασσα καποιος τα βρηκε..
Και τα κερματα βεβαια…

η πολη

Terribilis visu facies, sed mente benignus
Longaque robusto pectore barba fuit

αυτη είναι η ιστορια του ντροκτουλφτ,
ενός βαρβαρου,
ο οποιος υπηρξε αναμφιβολα μοναδικος και ανεξερευνητος ,
όπως ολοι οι ανθρωποι,
και πεθανε υπερασπιζομενος την ρωμαικη αυτοκρατορια.
.
από τις οχθες του δουναβη και του ελβα,
Οι πολεμοι τον εφεραν στην ιταλια,
μεσα από μια σκοτεινη γεωγραφια με δαση και τεναγη ,
κι ισως ο ντροκτουλφτ να μην ηξερε ότι πηγαινε στα νοτια , κι ισως να μην ηξερε ότι θα πολεμουσε εναντιον της ρωμης.
δεν αποκλειεται να ηταν οπαδος του αρειανισμου,
που πρεσβευε ότι η δοξα του Υιου είναι
ανατνακλαση της δοξας του Πατρος ,
αλλα πολύ πιο λογικο είναι να τον φανταστουμε θιασωτη της θεας γης ,
.
της Χερθα ,
.
το πεπλοφορο ξοανο της οποιας πηγαινε από καλυβα σε καλυβα ,
πανω σε αρμα που εσυραν γελαδες,
ή ειδωλια τυλιγμενα με υφαντα και φορτωμενα φλουρια και κοσμηματα,
ερχονταν από τα αδιαβατα δαση του καπρου και του βονασου,
ηταν ζωηρος , αθωος ,σκληρος πιστος στον αρχηγο του και στη φυλη του,
αλλα όχι στο συμπαν.
.
οι πολεμοι τον φερνουν στη ραβενα κι εκει βλεπει κατι που ποτε του δεν εχει ξαναδει,
ή δεν το εχει ξαναδει τοσο αφθονο,.
βλεπει το φως της μερας και τα κυπαρισσια και το μαρμαρο.
βλεπει ένα συνολο που είναι πολλαπλο και ευρυθμο,
βλεπει μια πολη,
δηλαδη ένα ζωντανο οργανισμο από αγαλματα , ναους, κηπους, κατοικιες, κλιμακες, κιονοκρανα, αμφορεις, ευτακτους και ανοιχτους χωρους.
κανενα από τα εργα αυτά δεν τον εντυπωσιαζει επειδη είναι ομορφο- το ξερω,
τον κεντριζουν όπως θα κεντριζαν κι εμας μια πολυπλοκη μηχανη που,
ακομα και αν αγνοουμε τον προορισμο της ,
μαντεουμε πισω από τον σχεδιασμο της μια αθανατη διανοια.
ισως και να του αρκει μια και μονη αψιδα , με μια ακατανοητη επιγραφη σε λατινικα γραμματα.
ξαφνικα αυτή η αποκαλυψη τον θαμπωνει και τον ζωογονει.
.
η Πολη.
.
ξερει πως πισω από τα τειχη της θα υπαρχει ένα σκυλι ή ένα παιδι,
πως ισως δεν θα μπορεσει ποτε να την καταλαβει,
αλλα και πως αξιζει πιο πολύ κ’απ τους θεους του κι απ’ τον ορκο πιστης κι απ’όλα τα τεναγη της Γερμανιας.
.
ο ντροκλουφτ εγκαταλειπει τους δικους του και μαχεται στο πλευρο της ραβενας.
.
Πεθαινει,
.
και πανω στο μνημα του χαραζονται λεξεις που εκεινος δεν θα τις καταλαβαινε
.
Contempsit caros, dum nos amat ille, parentes,
Hanc patrian reputans esse, Ravenna, suam
.
δεν ηταν προδοτης ,
οι προδοτες ,κατά κανονα,
δεν εμπνεουν ευλαβικα επιτυμβια,
ηταν ένας πεφωτισμενος ενας προσηλυτος.
.
η ενεργεια του ντροκλουφτ επιδεχεται πολλες εξηγησεις ,
η δικη μου είναι η πιο οικονομικη
αν δεν αληθευει ως γεγονος ,
θα αληθευει σαν συμβολο

X A O Σ

ο βισνου, ο βραχμα και ο σιβα ειναι οι τρεις κορυφαιοι θεοι του ινδουισμου

.

ο βραχμα ειναι ο δημιουργος του κοσμου

.

ο βισνου ειναι ο συντηρητης του κοσμου που κατεβηκε στη γη εννια φορες και με μορφη ανθρωπου ή ζωου εσωσε την ανθρωποτητα και συνετριψε δαιμονες

.

ο σιβα τελος με τον αντιφατικου του χαρακτηρα

-προτυπο ασκητη και ξεφρενου εραστη-

ειναι ο καταστροφεας του κοσμου

.

βεβαια την καταστροφη του κοσμου απο τον σιβα διαδεχεται η επαναδημιουργια του απο τον βραχμα,

γιατι ο χρονος για την ινδικη κοσμοαντιληψη

δεν κυλα ευθυγραμμα

αλλα κυκλικα

η ουλη

το ψεμα ειναι

σαν την ουλη στον κορμο ενος δεντρου

μεγαλωνει με το χρονο

Εσυ τι ψεμματα λες?

και λιγη γεωμετρια δεν βλαπτει ....

οταν κινεισαι πανω σε μια ευθεια , ενα συγκεκριμενο σημειο το συναντας μια φορα,

οταν κινεισαι πανω σε ενα κυκλο , ενα συγκεκριμενο σημειο θα το συναντησεις πολλες φορες κατα την διαρκεια των περιστροφων σου

συμπερασμα

στην πορεια της ζωης,

κατι που συμβαινει μια φορα μπορει να σου ξανασυμβει , μπορει και οχι,

αν ομως συμβει και δευτερη ειναι σιγουρο οτι θα ξανασυμβει πολλες φορες

για την Theorema

μαλλον εχεις γενεθλια σημερα ετσι?

να τα εκατοστησεις

το γηπεδο και οι κανονες

Μικρος όπως είναι λογικο ξεκινησα να παιζω ποδοσφαιρο, βαρβαρο παιγνιδι και τακτικες μπουλουκι , φαουλ σπρωξιες τσακωμοι ωραια. Μετα που αρχισα να τρεχω πιο γρηγορα πετουσα την μπαλα μπροστα και συνηθως ξεφευγα . αρχισαν οι τρικλοποδιες τοτε , μα παιζουμε ποδοσφαιρο , παρε φαουλ δεν είναι ετσι όμως αυτό, παει αλλου.

Ψηλωσα κιολας ευκαιρια να παιξω τερμα να βρω την ησυχια μου, παιγνιδι είναι θα φαω και κανα γκολ δεν είναι κουλοι οι αλλοι. Όταν λοιπον ετρωγα το γκολ οι μισοι παιχτες του γηπεδου πανηγυριζαν και οι αλλοι μισοι εβριζαν , γιατι θα πρεπει να ανεχομαι το παιγνιδι αυτό.

Στο γυμνασιο εβαλαν μπασκετες στο προαυλιο και ενας φυσικος απ το ζωγραφου αρχισε να μας δειχνει κινησεις και κανονες . ημουν ψηλος ειχα και καλο πηδημα το μπασκετ εγινε το παιγνιδι μου . τα πραματα σοβαρευαν αγκωνιες στο στομαχι, χερια που κατεβαινουν στα μουτρα , τραβηγμα της μπλουζας, να κρεμειεται ο άλλος από πανω σου , δεν θελω φαουλ , αυτό το παιγνιδι το παιζω και χωρις μπαλα χωρις γηπεδο και χωρις να μετραω τρια δευτερολεπτα, άλλο το κατά λαθος και άλλο η τακτικη παρε φαουλ. Θες να παιξουμε , παιζουμε διαλεξε παιγνιδι , ορισε τους κανονες , θες να γελασουμε ή να κλαψουμε ?
Εγω παιζω μεσα στην ρακετα , μη μου λες παρε φαουλ , δεν θελω κουβεντα αμα παιζω , γιατι το χαλας . παρε εσυ φαουλ. Οπα ξεφευγουμε δεν μαρεσει αυτό το παιγνιδι

Στο προαυλιο του λυκειου ειχαμε φιλε για βολευ , αυτό ηταν το παιγνιδι μου .καμια επαφη με τον αντιπαλο , ο καθενας στο χωρο του, δεν μετρας χρονο , δεν υπαρχουν καθυστερησεις. Πηδας δυνατα καρφωνεις ωραιο παιγνιδι, δεν επαιζα ποτε πασαδορος, ενώ και όταν ημουν πισω απευφευγα την πρωτη μπαλια γιατι ηξερε ο πασαδορος οτι εναλακτικα ημουν ετοιμος να καρφωσω και πισω από την γραμμη, ενώ αν επρεπε να την παρω εγω την πρωτη μπαλια θα ηταν δυσκολο και κουραστικο να καρφωσω την τριτη. Ωραιο παιγνιδι καμια σχεση με τα αλλα , δεν τσακωνεσαι , δεν μπορεις να βρεις λογο να τσακωθεις με τον άλλο ,βασικο αυτό . τελειωνει το παιγνιδι , δινουμε τα χερια όλα καλα. Αυτό το παιγνιδι δεν εχει σχεση με τα υπολοιπα , όλα εχουν την θεση τους.

Δε βαζεις τα αυγα να χορευουν με τις πετρες

Ετσι δε λενε?

wanna play ? play with my rules

το παιγνιδι

Ι
ΙΙΙ
ΙΙΙΙΙ
ΙΙΙΙΙΙΙ

η πρωτη σειρα εχει 1 γραμμη
η δευτερη 3
η τριτη 5
και η τεταρτη 7

παιζουν 2 παικτες ,
οριζοντια ,σε μια σειρα της επιλογης σου, μπορεις να διαγραψεις οσες γραμμες θες ,
από 1 εως και 7 (στην τελευταια σειρα)
μοναδικη προυποθεση είναι να είναι συνεχομενες δηλ
να μην παρεμβαλεται καμια σβησμενη γραμμη ,
μπορεις να σβησεις από οποια σειρα θες

προσοχη

χανει οποιος σβησει την τελευταια γραμμη που εχει απομεινει στο παιγνιδι (δεν είναι απαραιτητα στην πρωτη σειρα , μην μπερδευεσαι)

αυτό το παιγνιδι εχει ακομη περισσοτερο ενδιαφερον αν ο κάθε παικτης εχει περιορισμενο χρονο σκεψης (σαν το σκακι) , ας πουμε συνολικος χρονος για κάθε παικτη στο παιγνιδι 30 sec .

αν εξαντληθει χανεις.

ξερω καποιον που στοιχηματιζει το μισο του βασιλειο ότι μπορει να παιξει με οποιονδηποτε 5 συνεχομενα παιγνιδια , με αυτους τους ορους και αν χασει 1 να αποδεχτει την ηττα του.

δεχεται όμως μονο σοβαρες προτασεις

εγω παντως θα στοιχηματισω πανω του γιατι ξερω πως παιζει

δηλωστε συμετοχη
και καλη επιτυχια στις εξετασεις

faraday cage (επιστημονικο)

Ξερω καποιον από μικρο παιδι και καμια φορα καθομαστε, πινουμε και λεει ο καθενας τα δικα του. Συνηθως από αλλου ξεκιναμε αλλου καταληγουμε , ποτε διαφωνουμε ποτε συμφωνουμε, αλλα μεταξυ μας ποτε δεν παρεξηγουμαστε .
Μου ειπε λοιπον για ένα φαινομενο οπου λεει μεσα σε ένα μεταλικο πλεγμα δεν πιανει σημα τοκινητο , και αλλα τετοια που να σου πω δεν παραδινω σημασια γιατι τα βαριεμαι. Αρχισα όμως να τον προσεχω όταν ειπε ότι ένα τετοιο κλουβι ή πανοπλια μπορει να σε προστατεψει από δυνατα ηλεκτρο τετοια… κατι τελως παντων αναλογο με μικρους κεραυνους.
Αυτό να σου πω με εντυπωσιασε , γιατι μου εδειξε φωτογραφιες με ανθρωπο μεσα σε τετοιο κλουβι , οπου γυρω του ηταν κατι σαν μονιμη αστραπη , λες και αυτος ηταν αναμεσα από τις ακιδες ενός μεγαλου μπουζιου και δεν παθενε τιποτα , ενώ εγω μια φορα που ειχα πιασει το μπουζοκαλοδιο ηταν σαν να με κλωτσησε αλογο.

Εμενα βεβαια το μυαλο μου πηγε σε αυτό που λενε σε εκπομπες του μεσημεριου ή τυπου χαρδαβελα , ότι ο ερωτας είναι σαν κυματα που εκπεμπεται από ατομο σε ατομο και προσπαθουν να το αναλυσουν με επιστημονικο τροπο.
Σκεψου του λεω θα ειχαμε την ησυχια μας αν φορουσαμε κατι σαν αυτή την πανοπλια από το κοτετσοσυρμα και κλεισμενοι μεσα κει απομωνοναμε τα συναισθηματα μας από το περιβαλλον μας, και ετσι ουτε πληγωναμε κανενα με τον ερωτα μας και ουτε οι αλλοι μας στεναχωρουσαν με τις αγαπες τους και τετοια…
Μη σου πω ακομη καλυτερα να τα κατευθυναμε κατ υποδειξη …

Το ατομο τα πηρε , αρχισε να φωναζει , εγω σε κουβεντιαζω σοβαρα και επιστημονικα και σενα το μυαλο σου….

Κατσε ψυχραιμησε , όλα ωραια ,σωστα , σοβαρα και επιστημονικα είναι αυτά που μου λες αλλα εγω στην καθημερινοτητα μου αντιμετωπιζω πιο σοβαρα προβληματα.
Βγαζω τις προχειρες σημειωσεις μου και του δειχνω ότι στα δικα μου προβληματα η συγχρονη επιστημη δεν δινει λυσεις

Ο τυπος χαμογελαει και μου λεει , όταν εγω βρισκομουν παλια σε παρομοια κατασταση μια δασκαλα που θελησε να με ξεφορτωθει για να το απλοποιησει μου προτεινε αυτή τη λυση,
Και μου φερνει ένα χοντρο βιβλιο με ένα παραξενο ονομα,
Νταξει του λεω , δεν ειμαι και τοσο προχωρημενος να κατσω να διαβασω ολο αυτό τον χρυσο οδηγο.
Και αυτος μου λεει , μη νομιζεις ότι χρειαζεται ολο αυτό , εγω μονο στην πρωτη σελιδα εμεινα

ΑΑΑ! ! ! καταααλαβα και συ μεταξεταστεος ε ?
Θα πιουμε και άλλη μια μπυρα ετσι?
Αντε βιβα και

Thanks god for the laws of physics

το τελος και η αρχη

Όταν το ειπε αυτό , ο αντρας που τον ελεγαν γκεντ εβαλε το χερι του πανω απ’ το δικο της που κρατουσε το σπασμενο φυλαχτο. Εκεινη σηκωσε το βλεμμα ξαφνιασμενη , και τον ειδε ξαναμμμενο από ζωντανια και θριαμβο, να χαμογελαει. Απελπιστηκε και το φοβηθηκε. ‘ μας ελευθερωσες και τους δυο μας ‘ της ειπε ‘ μονος κανεις δεν κερδιζει την ελευθερια . εμπρος, ας μην χανουμε καιρο οσο εχουμε ακομα καιρο. Κρατησε το άλλη μια φορα , για λιγο’. Ειχε κλεισει τα δαχτυλα της πανω απ’ τα ασημενια κομματια, με τις σπασμενες ακρες να αγγιζουν.

…………………………..

Καθως το κοριτσι ψαχουλευε την πορτα και την ξεκλειδωνε της ειπε ‘ευχομαι να ειχα το ραβδι μου’, κι εκεινη του απαντησε, ψυθιριζοντας ακομα , ‘είναι εξω από την πορτα . το εφερα’.
‘Γιατι το εφερες’ τη ρωτησε περιεργα,
‘ειχα σκεφτει να σε παω στην πορτα . να σε αφησω να φυγεις’
‘αυτή ηταν μια επιλογη που δεν την ειχες. Μπορουσες να με κρατησεις σκλαβο, και να εισαι και η ιδια σκλαβα , ή να με ελευθερωσεις και να ερθεις ελευθερη μαζι μου. Ελα μικρουλα μου, κουραγιο , γυρισε το κλειδι’

……………………………..

Το κοριτσι καταλαβε ότι επρεπε να τον οδηγησει. Μονο εκεινη ηξερε το δρομο που εβγαινε από τον λαβυρινθο, κι εκεινος περιμενε να την ακολουθησει.

………………………………

‘κανε φως τον παρακαλεσε’ δεν μπορω δεν μου περισευει δυναμη. Τεναρ ξερουν ότι αφησαμε το θυσαυροφυλακιο . ξερουν ότι περασαμε το λακκο. Μας ψαχνουν, αναζητουν τη θεληση μας , το πνευμα μας. Για να το σβησουν , να το καταβροχθισουν. Πρεπει να κρατω το πνευμα μας ισχυρο. Ολη μου η δυναμη ξοδευεται σε αυτό. Πρεπει να τους αντισταθω , μαζι σου. Με την βοηθεια σου. Πρεπει να συνεχισουμε.’

………………………………………….

Η πορτα ηταν ανοιχτη.
‘ γιατι είναι ανοιχτη’ ειπε
‘ γιατι οι κυριοι σου χρειαζονται τα χερια σου να την κλεισουν γιαυτους’

…………………………………..

Εβαλε το χερι της στο δικο του , και πηγε μαζι του.δεν μπορουσε να τρεξει. Κατηφορισαν το λοφο περπατωντας. Από το μαυρο στομα αναμεσα στα βραχια πισω τους ξεπηδησε ένα μακρυ, μακρυ στριγκο βογγητο μισους και θρηνου. Πετρες επεφταν γυρω τους. Το εδαφος ετρεμε. Προχωρησαν, εκεινη με τα ματια της παντα στυλωμενα στη λαμψη των αστρων στο καρπο της.

……………………………………………

Ηταν πολύ παραξενο. Το να ζει κανεις, το να βρισκεται στον κοσμο, ηταν πολύ πιο μεγαλειωδες και παραξενο απ΄οσο ειχε ποτε της φανταστει.

Δεν ηξερε τιποτα για τα δαση , ή τις πολεις ή τις καρδιες των ανθρωπων.

Κι η ζωη επισης είναι ένα τρομερο πραγμα και πρεπει να την φοβομαστε και να την τιμουμε

Χρησιμοποιω την αγαπη σου , όπως καποιος θα’καιγε ένα κερι , για να φωτισει τα βηματα του.

Για να δεις το φως ενός κεριου πρεπει να το παρεις μαζι σου σ’ένα σκοτεινο μερος.

‘Αλλα πως γινεται και ολοι οι μαγοι στο νοτο εχουν χασει την τεχνη τους ενώ εσυ διατηρεις την δικη σου?’
‘Γιατι εγω δεν επιθυμω τιποτε άλλο εκτος από την τεχνη μου’

‘Ποσο μικρο πραγμα είναι ο ανθρωπος! Ποσο ευθραυστο και ποσο τρομερο
Νομιζω ότι καταλαβαινω τωρα γιατι λες ότι μονο οι ανθρωποι κανουν κακο. Ακομη και οι καρχαριες είναι αθωοι, σκοτωνουν γιατι είναι αναγκασμενοι’
Γιαυτο και τιποτε δεν μπορει να μας αντισταθει. Μονο ένα πραγμα στο κοσμο μπορει να σταθει μπροστα σ’ένα κακοκαρρδο ανθρωπο. Ένας αλλος ανθρωπος. Στην ντροπη συνηπαρχει και η δοξα μας. Μονο το πνευμα μας που είναι ικανο για το κακο , είναι ικανο και να το ξεπερνα’

……………………………………………

Μπορεις να βρεις τροφη για μας?
‘ το κυνηγι θελει χρονο και οπλα’
‘ εννοουσα, να… , ξερεις, με ξορκια’

‘να καλεσω ένα δειπνο’ ειπε ‘ θα μπορουσα . σε χρυσα πιατα αν ηθελες . αλλα αυτό είναι ψευδαισθηση, και όταν τρως ψευδαισθησεις καταληγεις πιο πεινασμενος από πριν’

‘Η μαγεια σου είναι περιεργη’ ειπε εκεινη με την ελαφρια αξιοπρεπεια των ισων Ιερεια προς Μαγιστρο ‘δειχνει να είναι χρησιμη μονο σε μεγαλα ζητηματα’

……………………………………..

‘Νομιζω ότι θα ζητησω λιγο φαγητο αν δω ένα ευγενικο προσωπο’
‘Ζητιανευουν συχνα οι μαγιστροι?
‘Γιατι ρωτας’
‘Εμοιαζες συνηθισμενος στη ζητιανια . στη πραγματικοτητα ησουν καλος σ’αυτό’
‘ ε ναι μια ζωη ζητιανευω αμα το δεις από αυτή τη σκοπια’

……………………………………………….


Ανοιξε το πανι. Όλα τα εξαρτηματα εδειχναν να εχουν υποστει μακρια και παρατεταμενη χρηση, αν και το ξεθωριασμενο κοκκινο πανι ηταν μπαλωμενο με μεγαλη φροντιδα και η βαρκα ηταν οσο πιο καθαρη και περιποιημενη γινονταν . ηταν σαν τον κυριο τους . ειχαν παει μακρια ,και δεν τους ειχαν φερθει με καλοσυνη.
‘τωρα’ ειπε ‘ τωρα ειμαστε μακρια, τωρα φυγαμε , φυγαμε τελειως . το νοιωθεις?’

………………………………………..

‘ακου τεναρ. Προσεξε τι θα σου πω. Το κακο στερεψε. Τελειωσε . θαφτηκε στον ιδιο του τον ταφο. Ποτε δεν ησουν φτιαγμενη για την σκληροτητα και το ερεβος, ησουν φτιαγμενη για να κρατας το φως, σαν ένα φαναρι που καιει συντηρωντας και προσφεροντας την λαμψη του. Βρηκα αυτό το φαναρι σβηστο. Δεν σκοπευω να το αφησω σε καποιο ερημο νησι σαν ένα πραγμα που το βρισκει κανεις και το πεταει. Θα σε παρω στη χαβνορ και θα πω στους πριγκιπες της γαιοθαλασσας
‘δεστε! Στον τοπο του σκοταδιου βρηκα το φως το πνευμα της. Χαρη σ’αυτή ένα παλιο κακο κατατροπωθηκε. Χαρη σ’αυτή βγηκα από τον ταφο. Χαρη σ’αυτή το σπασμενο εγιννε ολοκληρο.’

……………………………

‘Ελα ‘ειπε χαμογελαστος, κι εκεινη σηκωθηκε , και πηγε . σοβαρη βαδισε διπλα του στους ασπρους δρομους της χαβνορ, κρατωντας το χερι του, σαν ένα παιδι που γυριζει σπιτι.

σφεντονα - αξοβεργες

Αυτή η λαστιχιερα είναι το πρωτο μου οπλο.
Είναι φτιαγμενη από ξυλο ελιας , ενώ το δερμα εκει που βαζεις την πετρα είναι από την γλωσσα από κατι μπλε μποτακια που ειχα στο δημοτικο σε μικροτερη ταξη και δεν μου εκαναν πια . τα θυμαμαι πολύ καλα , ειχαν και στο πλαι την φιρμα ραμμενη σε οβαλ σχημα . το λαστιχο εχει κοπει και αντικατατσταθει πολλες φορες , ενώ όταν την βρηκα μετα από τοσα χρονια ειχε σαπισει , ετριβε και εγω κρατησα μονο αυτά τα κοματια.. καποια στιγμη θα ξαναβαλω λαστιχο και θα ριξω καμια παλι.
Συνηθισμενοι στοχοι ηταν σπουργιτια , λαμπες από κολονες , βατραχακια , τζαμια από αποθηκες … και ότι άλλο .ημουν καλο στο σημαδι αλλα καλα εριχνα την πετρα και με το χερι .

Η σολα από αυτά τα μποτακια ηταν από ένα υλικο που δεν γλιστρουσε και το λεγαμε κρεπ. Αυτό το εκοβες σε μικρα κοματια και τα εβραζες σε τενεκεδακι , αυτό ελειωνε και γινονταν σαν πολύ παχυρευστη κολα . μεσα σε αυτό βουτουσες κομματια από βουρλα μηκους περιπου 5-7 εκατοστα . πανω τους κολουσε αυτό το παχυρευστο και μετα αυτά τα κοματια από βουρλα τα εβαζες μεσα στο κουφιο μερος από ένα χοντρο καλαμι με μηκος λιγο μικροτερο για να εξεχουν λιγο και να μπορεις να τα πιανεις.
Αυτή ηταν η θηκη τους.
Σε τι εξυπηρετουσαν ?

Εβαζες σε ανοιχτο μερος μια μεγαλη κλαρα από γαιδουραγκαθο και από κατω ένα κλουβι με γαρδελια . πανω στην κλαρα εβαζες αυτές τις βεργες με την κολωδη ουσια (που την λεγαμε αξο) και καθοσουν καπου απομερα . τα γαρδελια κελαηδουσαν και ετσι ερχονταν αλλα που καθονταν πανω στην κλαρα και αρχιζαν να κελαηδουν και αυτά . όμως πανω στην χαρα τους αλλαζαν θεσεις και καποια στιγμη θα ακουμπουσαν καποια από τις βεργες . η βεργα κολουσε πανω τους αυτά δεν μπορουσαν να πεταξουν και όταν επεφταν από την κλαρα καταλαβαινες ότι πρεπει να τρεξει να το πιασεις πριν ελευθερωθει όπως συνεβαινε πολλες φορες.
Την διαδικασια την λεγαμε παω για αξοβεργες

Εγω συνηθως προτιμουσα ένα άλλο τροπο. Πηγαινα στα περιβολια και παρακολουθουσα που κελαηδουν . διαλεγα ένα και το παρακολουθουσα γυρω από πού τριγυριζει , αυτό ηθελε πολύ υπομονη και επρεπε να το ξεχωριζεις μην το μπερδεψεις με κανα άλλο. Αυτό αλλαζε θεσεις αλλα συνηθως γυρω από την φωλια του , ενώ όταν πηγαινε σε αυτή σταματουσε να κελαηδα. Οποτε από τις θεσεις που αλλαζε , συνηθως προσδιοριζες σε ποια περιπου δεντρα ηταν η φωλια . αυτό μπορουσε να παρει και μερες αλλα μπορουσε και από την πρωτη να εισαι τυχερος. Αλλα ακομη και όταν προσδιοριζες το δεντρο , ο εντοπιισμος δεν ηταν ευκολος , αν δεν ησουν σιγουρος ευκολα θα απογοητευοσουν.Λοπον εβρισκες την φωλια , αν δεν ειχε αυγα περνουσες την άλλη βδομαδα ενώ αμα ειχε τα παρακολουθουσες κάθε 3-4 μερες χωρις όμως να τα ακουμπησεις γιατι τοτε δεν ξαναρχονταν στην φωλια .γεννιονταν μετα και αρχιζαν να βγαζουν φτερα , περιμενες , συνηθως εκαναν 4-6 νεοσσους, οι γοννεις τα ταιζαν και περιμενες να μεγαλωσουν.
Όταν εβλεπες ότι εχουν βγαλει αρκετα φτερα και είναι πολύ ζωηρα , (συνηθως ολο καποια αρχιζαν να λοιπουν γιατι στριμοχνωνταν στη φωλια και καποιο επεφτε το οποιο ηταν καταδικασμενο) τοτε τα επαιρνα μαζι με την φωλια και τα εβαζα μεσα σε μια γωνια του κλουβιου ενώ το κλουβι το κρεμουσα στο δεντρο στη θεση της φωλιας.
Οι γονεις συνεχιζαν να ερχονται και να τα ταιζουν και αυτά μεγαλωναν μεσα στο κλουβι. μεσα στο κλουβι εβαζα καναβουρι και νερο . οι γοννεις ερχονταν και τα ταιζαν μεχρι αυτά να αρχισουν να τρωνε από την τροφη στο κλουβι.
Όταν η τροφη λιγοστευε και καταλαβαινα ότι τρωνε κανονικα τα επαιρνα μαζι με το κλουβι στο σπιτι

Ετσι πιαναμε τα γαρδελια και τα ατσαραντια