faraday cage (επιστημονικο)

Ξερω καποιον από μικρο παιδι και καμια φορα καθομαστε, πινουμε και λεει ο καθενας τα δικα του. Συνηθως από αλλου ξεκιναμε αλλου καταληγουμε , ποτε διαφωνουμε ποτε συμφωνουμε, αλλα μεταξυ μας ποτε δεν παρεξηγουμαστε .
Μου ειπε λοιπον για ένα φαινομενο οπου λεει μεσα σε ένα μεταλικο πλεγμα δεν πιανει σημα τοκινητο , και αλλα τετοια που να σου πω δεν παραδινω σημασια γιατι τα βαριεμαι. Αρχισα όμως να τον προσεχω όταν ειπε ότι ένα τετοιο κλουβι ή πανοπλια μπορει να σε προστατεψει από δυνατα ηλεκτρο τετοια… κατι τελως παντων αναλογο με μικρους κεραυνους.
Αυτό να σου πω με εντυπωσιασε , γιατι μου εδειξε φωτογραφιες με ανθρωπο μεσα σε τετοιο κλουβι , οπου γυρω του ηταν κατι σαν μονιμη αστραπη , λες και αυτος ηταν αναμεσα από τις ακιδες ενός μεγαλου μπουζιου και δεν παθενε τιποτα , ενώ εγω μια φορα που ειχα πιασει το μπουζοκαλοδιο ηταν σαν να με κλωτσησε αλογο.

Εμενα βεβαια το μυαλο μου πηγε σε αυτό που λενε σε εκπομπες του μεσημεριου ή τυπου χαρδαβελα , ότι ο ερωτας είναι σαν κυματα που εκπεμπεται από ατομο σε ατομο και προσπαθουν να το αναλυσουν με επιστημονικο τροπο.
Σκεψου του λεω θα ειχαμε την ησυχια μας αν φορουσαμε κατι σαν αυτή την πανοπλια από το κοτετσοσυρμα και κλεισμενοι μεσα κει απομωνοναμε τα συναισθηματα μας από το περιβαλλον μας, και ετσι ουτε πληγωναμε κανενα με τον ερωτα μας και ουτε οι αλλοι μας στεναχωρουσαν με τις αγαπες τους και τετοια…
Μη σου πω ακομη καλυτερα να τα κατευθυναμε κατ υποδειξη …

Το ατομο τα πηρε , αρχισε να φωναζει , εγω σε κουβεντιαζω σοβαρα και επιστημονικα και σενα το μυαλο σου….

Κατσε ψυχραιμησε , όλα ωραια ,σωστα , σοβαρα και επιστημονικα είναι αυτά που μου λες αλλα εγω στην καθημερινοτητα μου αντιμετωπιζω πιο σοβαρα προβληματα.
Βγαζω τις προχειρες σημειωσεις μου και του δειχνω ότι στα δικα μου προβληματα η συγχρονη επιστημη δεν δινει λυσεις

Ο τυπος χαμογελαει και μου λεει , όταν εγω βρισκομουν παλια σε παρομοια κατασταση μια δασκαλα που θελησε να με ξεφορτωθει για να το απλοποιησει μου προτεινε αυτή τη λυση,
Και μου φερνει ένα χοντρο βιβλιο με ένα παραξενο ονομα,
Νταξει του λεω , δεν ειμαι και τοσο προχωρημενος να κατσω να διαβασω ολο αυτό τον χρυσο οδηγο.
Και αυτος μου λεει , μη νομιζεις ότι χρειαζεται ολο αυτό , εγω μονο στην πρωτη σελιδα εμεινα

ΑΑΑ! ! ! καταααλαβα και συ μεταξεταστεος ε ?
Θα πιουμε και άλλη μια μπυρα ετσι?
Αντε βιβα και

Thanks god for the laws of physics

το τελος και η αρχη

Όταν το ειπε αυτό , ο αντρας που τον ελεγαν γκεντ εβαλε το χερι του πανω απ’ το δικο της που κρατουσε το σπασμενο φυλαχτο. Εκεινη σηκωσε το βλεμμα ξαφνιασμενη , και τον ειδε ξαναμμμενο από ζωντανια και θριαμβο, να χαμογελαει. Απελπιστηκε και το φοβηθηκε. ‘ μας ελευθερωσες και τους δυο μας ‘ της ειπε ‘ μονος κανεις δεν κερδιζει την ελευθερια . εμπρος, ας μην χανουμε καιρο οσο εχουμε ακομα καιρο. Κρατησε το άλλη μια φορα , για λιγο’. Ειχε κλεισει τα δαχτυλα της πανω απ’ τα ασημενια κομματια, με τις σπασμενες ακρες να αγγιζουν.

…………………………..

Καθως το κοριτσι ψαχουλευε την πορτα και την ξεκλειδωνε της ειπε ‘ευχομαι να ειχα το ραβδι μου’, κι εκεινη του απαντησε, ψυθιριζοντας ακομα , ‘είναι εξω από την πορτα . το εφερα’.
‘Γιατι το εφερες’ τη ρωτησε περιεργα,
‘ειχα σκεφτει να σε παω στην πορτα . να σε αφησω να φυγεις’
‘αυτή ηταν μια επιλογη που δεν την ειχες. Μπορουσες να με κρατησεις σκλαβο, και να εισαι και η ιδια σκλαβα , ή να με ελευθερωσεις και να ερθεις ελευθερη μαζι μου. Ελα μικρουλα μου, κουραγιο , γυρισε το κλειδι’

……………………………..

Το κοριτσι καταλαβε ότι επρεπε να τον οδηγησει. Μονο εκεινη ηξερε το δρομο που εβγαινε από τον λαβυρινθο, κι εκεινος περιμενε να την ακολουθησει.

………………………………

‘κανε φως τον παρακαλεσε’ δεν μπορω δεν μου περισευει δυναμη. Τεναρ ξερουν ότι αφησαμε το θυσαυροφυλακιο . ξερουν ότι περασαμε το λακκο. Μας ψαχνουν, αναζητουν τη θεληση μας , το πνευμα μας. Για να το σβησουν , να το καταβροχθισουν. Πρεπει να κρατω το πνευμα μας ισχυρο. Ολη μου η δυναμη ξοδευεται σε αυτό. Πρεπει να τους αντισταθω , μαζι σου. Με την βοηθεια σου. Πρεπει να συνεχισουμε.’

………………………………………….

Η πορτα ηταν ανοιχτη.
‘ γιατι είναι ανοιχτη’ ειπε
‘ γιατι οι κυριοι σου χρειαζονται τα χερια σου να την κλεισουν γιαυτους’

…………………………………..

Εβαλε το χερι της στο δικο του , και πηγε μαζι του.δεν μπορουσε να τρεξει. Κατηφορισαν το λοφο περπατωντας. Από το μαυρο στομα αναμεσα στα βραχια πισω τους ξεπηδησε ένα μακρυ, μακρυ στριγκο βογγητο μισους και θρηνου. Πετρες επεφταν γυρω τους. Το εδαφος ετρεμε. Προχωρησαν, εκεινη με τα ματια της παντα στυλωμενα στη λαμψη των αστρων στο καρπο της.

……………………………………………

Ηταν πολύ παραξενο. Το να ζει κανεις, το να βρισκεται στον κοσμο, ηταν πολύ πιο μεγαλειωδες και παραξενο απ΄οσο ειχε ποτε της φανταστει.

Δεν ηξερε τιποτα για τα δαση , ή τις πολεις ή τις καρδιες των ανθρωπων.

Κι η ζωη επισης είναι ένα τρομερο πραγμα και πρεπει να την φοβομαστε και να την τιμουμε

Χρησιμοποιω την αγαπη σου , όπως καποιος θα’καιγε ένα κερι , για να φωτισει τα βηματα του.

Για να δεις το φως ενός κεριου πρεπει να το παρεις μαζι σου σ’ένα σκοτεινο μερος.

‘Αλλα πως γινεται και ολοι οι μαγοι στο νοτο εχουν χασει την τεχνη τους ενώ εσυ διατηρεις την δικη σου?’
‘Γιατι εγω δεν επιθυμω τιποτε άλλο εκτος από την τεχνη μου’

‘Ποσο μικρο πραγμα είναι ο ανθρωπος! Ποσο ευθραυστο και ποσο τρομερο
Νομιζω ότι καταλαβαινω τωρα γιατι λες ότι μονο οι ανθρωποι κανουν κακο. Ακομη και οι καρχαριες είναι αθωοι, σκοτωνουν γιατι είναι αναγκασμενοι’
Γιαυτο και τιποτε δεν μπορει να μας αντισταθει. Μονο ένα πραγμα στο κοσμο μπορει να σταθει μπροστα σ’ένα κακοκαρρδο ανθρωπο. Ένας αλλος ανθρωπος. Στην ντροπη συνηπαρχει και η δοξα μας. Μονο το πνευμα μας που είναι ικανο για το κακο , είναι ικανο και να το ξεπερνα’

……………………………………………

Μπορεις να βρεις τροφη για μας?
‘ το κυνηγι θελει χρονο και οπλα’
‘ εννοουσα, να… , ξερεις, με ξορκια’

‘να καλεσω ένα δειπνο’ ειπε ‘ θα μπορουσα . σε χρυσα πιατα αν ηθελες . αλλα αυτό είναι ψευδαισθηση, και όταν τρως ψευδαισθησεις καταληγεις πιο πεινασμενος από πριν’

‘Η μαγεια σου είναι περιεργη’ ειπε εκεινη με την ελαφρια αξιοπρεπεια των ισων Ιερεια προς Μαγιστρο ‘δειχνει να είναι χρησιμη μονο σε μεγαλα ζητηματα’

……………………………………..

‘Νομιζω ότι θα ζητησω λιγο φαγητο αν δω ένα ευγενικο προσωπο’
‘Ζητιανευουν συχνα οι μαγιστροι?
‘Γιατι ρωτας’
‘Εμοιαζες συνηθισμενος στη ζητιανια . στη πραγματικοτητα ησουν καλος σ’αυτό’
‘ ε ναι μια ζωη ζητιανευω αμα το δεις από αυτή τη σκοπια’

……………………………………………….


Ανοιξε το πανι. Όλα τα εξαρτηματα εδειχναν να εχουν υποστει μακρια και παρατεταμενη χρηση, αν και το ξεθωριασμενο κοκκινο πανι ηταν μπαλωμενο με μεγαλη φροντιδα και η βαρκα ηταν οσο πιο καθαρη και περιποιημενη γινονταν . ηταν σαν τον κυριο τους . ειχαν παει μακρια ,και δεν τους ειχαν φερθει με καλοσυνη.
‘τωρα’ ειπε ‘ τωρα ειμαστε μακρια, τωρα φυγαμε , φυγαμε τελειως . το νοιωθεις?’

………………………………………..

‘ακου τεναρ. Προσεξε τι θα σου πω. Το κακο στερεψε. Τελειωσε . θαφτηκε στον ιδιο του τον ταφο. Ποτε δεν ησουν φτιαγμενη για την σκληροτητα και το ερεβος, ησουν φτιαγμενη για να κρατας το φως, σαν ένα φαναρι που καιει συντηρωντας και προσφεροντας την λαμψη του. Βρηκα αυτό το φαναρι σβηστο. Δεν σκοπευω να το αφησω σε καποιο ερημο νησι σαν ένα πραγμα που το βρισκει κανεις και το πεταει. Θα σε παρω στη χαβνορ και θα πω στους πριγκιπες της γαιοθαλασσας
‘δεστε! Στον τοπο του σκοταδιου βρηκα το φως το πνευμα της. Χαρη σ’αυτή ένα παλιο κακο κατατροπωθηκε. Χαρη σ’αυτή βγηκα από τον ταφο. Χαρη σ’αυτή το σπασμενο εγιννε ολοκληρο.’

……………………………

‘Ελα ‘ειπε χαμογελαστος, κι εκεινη σηκωθηκε , και πηγε . σοβαρη βαδισε διπλα του στους ασπρους δρομους της χαβνορ, κρατωντας το χερι του, σαν ένα παιδι που γυριζει σπιτι.

σφεντονα - αξοβεργες

Αυτή η λαστιχιερα είναι το πρωτο μου οπλο.
Είναι φτιαγμενη από ξυλο ελιας , ενώ το δερμα εκει που βαζεις την πετρα είναι από την γλωσσα από κατι μπλε μποτακια που ειχα στο δημοτικο σε μικροτερη ταξη και δεν μου εκαναν πια . τα θυμαμαι πολύ καλα , ειχαν και στο πλαι την φιρμα ραμμενη σε οβαλ σχημα . το λαστιχο εχει κοπει και αντικατατσταθει πολλες φορες , ενώ όταν την βρηκα μετα από τοσα χρονια ειχε σαπισει , ετριβε και εγω κρατησα μονο αυτά τα κοματια.. καποια στιγμη θα ξαναβαλω λαστιχο και θα ριξω καμια παλι.
Συνηθισμενοι στοχοι ηταν σπουργιτια , λαμπες από κολονες , βατραχακια , τζαμια από αποθηκες … και ότι άλλο .ημουν καλο στο σημαδι αλλα καλα εριχνα την πετρα και με το χερι .

Η σολα από αυτά τα μποτακια ηταν από ένα υλικο που δεν γλιστρουσε και το λεγαμε κρεπ. Αυτό το εκοβες σε μικρα κοματια και τα εβραζες σε τενεκεδακι , αυτό ελειωνε και γινονταν σαν πολύ παχυρευστη κολα . μεσα σε αυτό βουτουσες κομματια από βουρλα μηκους περιπου 5-7 εκατοστα . πανω τους κολουσε αυτό το παχυρευστο και μετα αυτά τα κοματια από βουρλα τα εβαζες μεσα στο κουφιο μερος από ένα χοντρο καλαμι με μηκος λιγο μικροτερο για να εξεχουν λιγο και να μπορεις να τα πιανεις.
Αυτή ηταν η θηκη τους.
Σε τι εξυπηρετουσαν ?

Εβαζες σε ανοιχτο μερος μια μεγαλη κλαρα από γαιδουραγκαθο και από κατω ένα κλουβι με γαρδελια . πανω στην κλαρα εβαζες αυτές τις βεργες με την κολωδη ουσια (που την λεγαμε αξο) και καθοσουν καπου απομερα . τα γαρδελια κελαηδουσαν και ετσι ερχονταν αλλα που καθονταν πανω στην κλαρα και αρχιζαν να κελαηδουν και αυτά . όμως πανω στην χαρα τους αλλαζαν θεσεις και καποια στιγμη θα ακουμπουσαν καποια από τις βεργες . η βεργα κολουσε πανω τους αυτά δεν μπορουσαν να πεταξουν και όταν επεφταν από την κλαρα καταλαβαινες ότι πρεπει να τρεξει να το πιασεις πριν ελευθερωθει όπως συνεβαινε πολλες φορες.
Την διαδικασια την λεγαμε παω για αξοβεργες

Εγω συνηθως προτιμουσα ένα άλλο τροπο. Πηγαινα στα περιβολια και παρακολουθουσα που κελαηδουν . διαλεγα ένα και το παρακολουθουσα γυρω από πού τριγυριζει , αυτό ηθελε πολύ υπομονη και επρεπε να το ξεχωριζεις μην το μπερδεψεις με κανα άλλο. Αυτό αλλαζε θεσεις αλλα συνηθως γυρω από την φωλια του , ενώ όταν πηγαινε σε αυτή σταματουσε να κελαηδα. Οποτε από τις θεσεις που αλλαζε , συνηθως προσδιοριζες σε ποια περιπου δεντρα ηταν η φωλια . αυτό μπορουσε να παρει και μερες αλλα μπορουσε και από την πρωτη να εισαι τυχερος. Αλλα ακομη και όταν προσδιοριζες το δεντρο , ο εντοπιισμος δεν ηταν ευκολος , αν δεν ησουν σιγουρος ευκολα θα απογοητευοσουν.Λοπον εβρισκες την φωλια , αν δεν ειχε αυγα περνουσες την άλλη βδομαδα ενώ αμα ειχε τα παρακολουθουσες κάθε 3-4 μερες χωρις όμως να τα ακουμπησεις γιατι τοτε δεν ξαναρχονταν στην φωλια .γεννιονταν μετα και αρχιζαν να βγαζουν φτερα , περιμενες , συνηθως εκαναν 4-6 νεοσσους, οι γοννεις τα ταιζαν και περιμενες να μεγαλωσουν.
Όταν εβλεπες ότι εχουν βγαλει αρκετα φτερα και είναι πολύ ζωηρα , (συνηθως ολο καποια αρχιζαν να λοιπουν γιατι στριμοχνωνταν στη φωλια και καποιο επεφτε το οποιο ηταν καταδικασμενο) τοτε τα επαιρνα μαζι με την φωλια και τα εβαζα μεσα σε μια γωνια του κλουβιου ενώ το κλουβι το κρεμουσα στο δεντρο στη θεση της φωλιας.
Οι γονεις συνεχιζαν να ερχονται και να τα ταιζουν και αυτά μεγαλωναν μεσα στο κλουβι. μεσα στο κλουβι εβαζα καναβουρι και νερο . οι γοννεις ερχονταν και τα ταιζαν μεχρι αυτά να αρχισουν να τρωνε από την τροφη στο κλουβι.
Όταν η τροφη λιγοστευε και καταλαβαινα ότι τρωνε κανονικα τα επαιρνα μαζι με το κλουβι στο σπιτι

Ετσι πιαναμε τα γαρδελια και τα ατσαραντια

χειροποιητο

η λεξη

-Πρεπει να κανεις μια επιλογη . ειτε θα με αφησεις , θα κλειδωσεις την πορτα θα πας επανω στους βωμους σου και θα με παραδωσεις στους Κυριους σου , υστερα θα πας στην ιερεια Κο… και θα συμφιλιωθεις μαζι της - κι εκει τελειωνει η ιστορια – ειτε θα ξεκλειδωσεις την πορτα και θα βγεις μαζι μου. Θ΄αφησεις τους Ταφους θ’αφησεις το Ατ… και θα γυρισεις μαζι μου μεσα απο τη θαλασσα. Κι εκει αρχιζει η ιστορια. Πρεπει να εισαι η Αρ… ή να εισαι η Τε…. Δεν μπορεις να εισαι και τα δυο.

Η βαθια φωνη ηταν ευγενικη και σιγουρη . κοιταξε μεσα απο τις σκιες το προσωπο του που ηταν σκληρο και σημαδεμενο, αλλα δεν ειχε μεσα του ουτε σκληροτητα ουτε εξαπατηση .
……………………………….
-Αν αφησω αυτο το μερος θα πεθανω..
-Δεν θα πεθανεις, η Τε… θα πεθανει
-Δεν μπορω….
-Για να ξαναγεννηθει κανεις πρεπει να πεθανει
Δεν ειναι τοσο δυσκολο οσο φαινεται απο την αλλη πλευρα
-Δεν θα μας αφησουν να βγουμε ποτε
-Μπορει και οχι . ομως αξιζει τον κοπο να προσπαθησουμε. Εχεις γνωσεις, και εχω τεχνη και μεταξυ μας εχουμε...

Σταθηκε

-Εχουμε το δαχτυλιδι του Ε ..Α..
-Ναι αλλα σκεφτομουν και κατι αλλο που εχουμε . πες το εμπιστοσυνη….
Αυτο ειναι ενα απο τα ονοματα του. Ειναι πολυ μεγαλο πραγμα .αν και ο καθενας μας μονος του ειναι αδυναμος , εχοντας αυτο ειμαστε δυνατοι,πιο δυνατοι και απο τις δυναμεις του ερεβους.

Τα ματια του ηταν καθαρα και ελαμπαν στο σημαδεμενο του προσωπο

Ακου Τε.. ειπε . ηρθα εδω σαν κλεφτης σαν εχθρος οπλισμενος εναντιον σου και συ μου εδειξες ελεος και με εμπιστευτικες. Κι εγω σε εμπιστευτικα απο την πρωτη στιγμη που ειδα το προσωπο σου, για μια στιγμη στη σπηλια κατω απο τους Ταφους, ομορφο στο σκοταδι. Απεδειξες την εμπιστοσυνη σου σ ‘εμενα. Εγω δεν σου το εχω ξεπληρωσει. Θα σου δωσω αυτο που εχω να σου δωσω. Το αληθινο μου ονομα ειναι Γκ…
………………………………….

Τε.. , αυτη τη στιγμη κρατω την οροφη πανω απ’τα κεφαλια μας . κρατω τους τοιχους να μην μας κλεισουν μεσα τους. Κρατω το εδαφος για να μην ανοιξει κατω απο τα ποδια μας . αυτο το κανω διαρκως απο τοτε που περασαμε το λακο οπου περιμενε ο… αν εγω μπορω να απομακρυνω το σεισμο, εσυ φοβασαι να συναντησεις μια ανθρωπινη ψυχη μαζι μου? Εμπιστεψου με οπως σε εμπιστευτηκα. Ελα μαζι μου τωρα.
………………………………………..
Αυτο που ειχε μαθει ηταν το βαρος της ελευθεριας . η ελευθερια ειναι βαρυ φορτιο , μεγαλο και παραξενο εγχειρημα για οποιοδηποτε πνευμα . δεν ειναι δωρο θεοσταλτο αλλα συνηδειτη επιλογη, και η επιλογη μπορει να ειναι δυσκολη. Ο δρομος προς το φως ειναι ανηφορικος αλλα ο φορτωμενος ταξιδιωτης μπορει να μην φτασει ποτε στο τελος του

ερημος

Κρυωνω

Δεν νοιωθω τιποτα άλλο στο κορμι μου μονο αυτο

Χωρις όμως το τρεμουλιασμα που παθαινα καποτε όταν κρυωνα πολυ
Νοιωθω όμως ευχαριστα , ηρεμα , νοιωθω μια φοβερη εφορια και το μυαλο μου είναι καθαρο

Πρεπει να νυχτωσε αλλα ο ουρανος δεν εχει αστρα ,όλα είναι τοσο μαυρα που δεν ξερω αν τα ματια μου είναι κλειστα ή ανοιχτα , δεν με νοιαζει θα συνεχισω μετα το υπολοιπο της διαδρομης

θυμαμαι που επεσα από τη ζεστη μεσα στο μεσημερι κατω από τον ηλιο .δεν μπορουσα να συνεχισω άλλο, ειχα ταλαιπωρηθει ολες αυτές τις μερες που τρυγυρνουσα στην ερημο

Το δρομο θα τον βρω και χωρις τα αστερια, ξερω ότι θα βγω από δω μεσα, δεν θα γυριζω μεσα στη ερημο με τα ματια γεματα αμμο και τα αυτια καμενα από τον ηλιο, τα χειλια μου εχουν στεγνωσει και γλωσσα μου είναι πρησμενη, δεν ξερω ποσες μερες εχουν περασει ,διψαω, κάθε φορα που εκλεινα τα ματια μου φαινονταν μια ολοκληρη νυχτα , όμως επρεπε να προχωρησω για να βγω από δω μεσα,

Ακουω τη φωνη της , σε βρηκα λεει ,τρεχει κοντα μου , ακουμπαει το κεφαλι μου στα ποδια της και μου χαιδευει τα μαλια , δεν σε αφησαμε ,εσυ μας αφησες αλλα σε βρηκα, επιτελους σε βρηκα. Και τωρα θα σε παρουμε μαζι μας , σε ψαχνουμε τοσο καιρο
Προσπαθω να νοιωσω το αγγιγμα της , το χαδι της, το φιλι της ,
Με αγκαλιαζει
Ναι ναι τωρα τη βλεπω καθαρα ,
Ειμαι τοσο ευτυχισμενος ,
Καλυτερο τελος για το ταξιδι μου δεν θα μπορουσα να φανταστω

Στην αγκαλια της δεν θα με ενοιαζε ακομη και αν πεθαινα

κρυωνω

τεχνη

Δεν μου αρεσουν οι τετραγωνες γραμμες σου,
Θα μου πεις γουστα είναι αυτά δεν μπορεις να κατηγορεις την τεχνη ,
Δεν κατηγορω την τεχνη,
Λεω την γνωμη μου ,
Δεν μου αρεσει η τετραγωνη οπτικη σου,
Δεν εχω προβλημα που μια καταστροφη με πολιτικες διαστασεις επηρασε την τεχνη,
Εχω προβλημα που άλλες μεγαλυτερες καταστροφες με πολιτικες διαστασεις η τεχνη και η ιστορια τις εθαψε.
Δεν μου αρεσει η τετραγωνη λογικη σου, ουτε η αισθηση του χιουμουρ σου
Όταν ο χεμινγουει συναντηθηκε με τον πικασο σε μια εκδηλωση (νομιζω με αφορμη τα γεννεθλια του πικασο ) του εκανε δωρο ένα κουτι από σοκολατακια που μεσα ειχε βαλει χειροβομβιδες. Όταν βεβαια ο πικασο το ειδε δεν εκτιμησε ένα τοσο σουρεαλιστικο δωρο από τον χεμινγουει.
Ο πικασο σνομπαρισε τον χεμινγουει ( ενω η δικη του απαντηση 'εσεις το κανατε' εμεινε και αυτο στην ιστορια), ε αυτό είναι ασυγχωρητο καλιτεχνης είναι αυτος που ζει μεσα στη ζωη( σαν το χεμινγουει) και όχι τα κορακια που παρακολουθουν να εκμεταλευτουν μια στιγμη
Δεν μου αρεσει ο τετραγωνος φορμαλισμος σου

Λενε ότι καμια φορα το συμπαν συνωμοτει για να κανει τα ονειρα μας πραγματικοτητα καμια φορα όμως συνωμοτει για να σπασει πλακα μαζι μας,
Ολος ο κοσμος περιστρεφεται πως αυτή η πλακα θα γινει καλυτερη

Είναι αυτό που λεει και ο φιλος μου

ΚΟΣΜΙΚΟ ΧΙΟΥΜΟΡ

σοβαρο

-πρεπει να μιλησουμε
-πες
-Είναι σοβαρο θελω να με προσεχεις
- ακουω σου λεω
-ε ασε τα σχεδια να μιλησουμε
- πρεπει να τα τελειωνω, ακουω σου λεω
-βγαινω το πρωι από το σπιτι , και βλεπω το γειτονα να με κοιταει από το παραθυρο.
- ε και?
-το κανει συνεχεια τωρα τελευταια
-η ιδεα σου είναι
-μεχρι να στριψω στο άλλο δρομο με παρακολουθουσε σου λεω
-……….
-δεν με προσεχεις όμως
- ε τωρα τι θες να σου πω? Είναι σοβαρα αυτά που λες?
-πηγα στο περιπτερο και ο γιαννης με επιασε κουβεντα , που πας ?τι νεα?
Και τετοια , πρεπει να με παρακολουθει και αυτος
-……..
- δεν ακους τι σου λεω
- ακουω
-και τι λες?
- τι να πω? Ηρεμησε πως σου μπηκα όλα αυτά στο μυαλο?

-στο μυαλο? Εσυ δεν δινεις σημασια σε αυτά που λεω ακου ακου και αυτό,
Χθες που γυρνουσα από το Α.. ένα αυτοκινητο ειχε κολησει συνεχως πισω μου
- ε αφου είναι ευθεια…
- ναι αλλα ουτε με προσπερνουσε ,ουτε που εκοβε
- …….
- Σου λεω με παρακολουθουν τωρα τελευταια και συ ουτε με προσεχεις τι σου λεω , με εχεις γραμμενο στ’ απαυτα σου , φοβαμαι τοσα γινονται δεν ακους?
Μα προσεξε με επιτελους που σου μιλαω
- σε παρακολουθω σου λεω

- ΠΟΙΟΣ Σ’ ΕΒΑΛΕ?